Αλλαγή τσιμούχας και λαδιών σε USD πηρούνι με Cartridge.

Η μοτοσυκλέτα σκίζει. Ως άλλο επικό άτι, καλπάζει, σκίζει τους αιθέρες και εμείς ευχαριστιόμαστε ως μυθικοί καβαλάρηδες πάνω της.

Και μια μέρα, παρατηρούμε λάδια να τρέχουν στην ανάρτηση και να τα έχουν κάνει όλα χάλια. Και η μοτοσυκλέτα μας, από επική και ηρωική γίνεται ''ουστ κρέας'' σαν τον ποδοσφαιριστή στην ταινία με την Βλαχοπούλου....



Να πως μπορούμε να την φτιάξουμε μόνοι μας, αλλάζοντας τσιμούχα και λάδια, χωρίς ιδιαίτερα εξειδικευμένα εργαλεία.

Χαλαρώνουμε όλες τις βίδες, και βγάζουμε ότι χρειάζεται, πριν ακόμα σηκώσουμε την μοτοσυκλέτα με κάποιο stand ή γρύλλο. Αυτό περιλαμβάνει όλα τα του τροχού χαμηλά, αλλά χαλαρώνουμε και τις βίδες κλιπον και πάνω πλάκας στο τιμόνι, καθώς επίσης και τις τάπες του πηρουνιού επάνω.

Ο λόγος που τα κάνουμε όλα αυτά εκ των προτέρων, είναι γιατί όσο η μοτοσυκλέτα πατάει στο εδαφος, μπορούμε να βάλουμε δυνάμεις για να ξεσφίξουμε, αν ανέβει στο σταντ μετά είναι επίφοβο για την ισορροπία της μοτό να κρέμεσαι για να ξεσφίξεις βίδες.



Στηρίζουμε την μοτό με τρόπο όσο γίνεται σταθερό, ώστε ο μπροστά τροχός να βρεθεί στον αέρα. Αφαιρούμε τροχό, και στην συνέχεια λύνοντας την/τις βίδες των πλακών, παίρνουμε το πηρούνι στο χέρι.

Προσέχουμε όταν απελευθερωθεί το πηρούνι, μην φύγει απότομα κάτω και επίσης τα τμήματα που λύθηκαν, να μην κόβουν βόλτες ανεξέλεγκτα και γδέρνουν άλλα μέρη της μοτοσυκλέτας, π.χ. το κλιπον να μην γδέρνει τα πλαστικα. Βάζουμε πανιά ενδιάμεσα αν υπάρχει τέτοιος φόβος.



Το πρώτο μέρος στην όλη διαδικασία, που μπορεί να γίνει εύκολα, μπορεί όμως και να μας ταλαιπωρήσει.

Λύνουμε την βίδα, συνήθως μεγάλο Άλεν στο κάτω μέρος. Η βίδα αυτή πιάνει στο cartridge από μέσα, το οποίο ενδέχεται να γυρνάει μαζί με την βίδα, χωρίς να ξεβιδώνει έτσι η βίδα. Οι πιθανότητες για κάτι τέτοιο είναι πιο μεγάλες, αν δεν έχουμε αερόκλειδο, η ταχύτητα του οποίου δεν αφήνει περιθώριο στο cartridge να περιστραφεί, και η βίδα ανοίγει αμέσως.

Αν δεν έχουμε αερόκλειδο, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ηλεκτρικό τρυπάνι, στο οποίο αντί για λάμα τρυπήματος, θα βάλουμε μύτη άλεν για την βίδα που έχει το πηρούνι. Η ταχύτητα του ηλεκτρικού τρυπανιού θα κάνει την δουλειά.

Φυσικά το πηρούνι μπορεί να λύσει και χωρίς όλα αυτά. Είναι λίγο θέμα τύχης, αλλά και το πόσο γερά το έχει σφίξει τυχόν προηγούμενη επέμβαση από άλλον μάστορα.



Με το που θα βγάλουμε την βίδα κάτω, θα αρχίσουν να τρέχουν τα λάδια του πηρουνιού, για να μην κάνουμε όλο το σύμπαν χάλια, έχουμε ένα λεκανάκι.

Ακολούθως ξεβιδώνουμε την τάπα επάνω, που είχαμε χαλαρώσει από την αρχή. Το cartridge είναι πια ελεύθερο να αφαιρεθεί πλήρως.



Το πηρούνι σκέτο, και το cartridge μόνο του. Προσέχουμε να μην χάσουμε κάποιο μικροεξαρτημα, όπως την βίδα από το κάτω μέρος, αλλά και το μικρό πιατάκι δίπλα της στην φωτό, που ήταν στο κάτω μέρος του cartridge.

Όλα αυτά, είναι με πολύ λάδι πάνω τους, οπότε εκτός από το λεκανάκι, μπόλικα πανιά και σκουπίζουμε.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: Συμπιέζουμε και αφήνουμε μερικές φορές το cartridge να φύγει το λάδι που έχει μέσα του.
https://fbcdn-sphotos-a-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xaf1/v/t1.0-9/10609508_10203683406539953_9189579387937477108_n.jpg?oh=15e68455d9c0279e93e990d7008fa138&oe=54C5378C&__gda__=1422915128_8f5254ca0887544fefe9f4b08df7a513


Με ένα λεπτό κατσαβιδάκι, προσεκτικά να μην τραυματίσουμε τις επιφάνειες, ανασηκώνουμε την εξωτερική τσιμούχα ''σκουπα'' και ξεασφαλίζουμε την ασφάλεια από μέσα.



Πιάνουμε με το ένα χέρι το πάνω μέρος, με το άλλο χέρι το καλάμι, και ΑΝΤΡΙΚΑ εκτείνουμε μέχρι τέρμα το πηρούνι, με κρούση, μια, δύο, τρείς, και χωρίζει. Σειρά έχει το καλάμι.



Ανασηκώνουμε προσεκτά την μικρή γλύστρα (κάτω-κάτω στην εικόνα) στο άνοιγμά της, και βγαίνει από την θέση της. Στην συνέχεια, βγάζουμε την μεγάλη γλυστρα, το μεταλικό δακτυλίδι και επιτέλους την τσιμούχα, που για αυτήν την ρημάδα το κάνουμε όλο αυτό.

Την σκούπα, άμα δούμε ότι έχει φθορα, σκισίματα κ.ο.κ. την βγάζουμε να την αλλάξουμε και αυτήν. Αν δεν έχει την αφήνουμε στην ησυχία της.



Ώρα να φορεθεί η νέα τσιμούχα.

Για να μην τραυματιστούν τα πολύ ευαίσθητα χείλη της, αφενός λαδώνουμε το μέταλο να γλυστράει, αφετέρου, στο σκαλοπάτι του μετάλου, τυλίγουμε μονωτική ταινία, και την λαδώνουμε κι αυτήν. Και την νέα τσιμούχα λαδώνουμε.

Ή γρασώνουμε, η ουσία είναι να μην τριφτει στεγνό το υλικό.

Φοράμε την τσιμούχα με υπομονή, στο σκαλοπάτι δε, την μανουβράρουμε λίγο, να καβαλήσει σταδιακά το χείλος.



Αφού βάλαμε τις γλύστρες, δακτυλίδι και τσιμούχα στο καλάμι, το φοράμε στο εξωτερικό του.

Μετά πρέπει να σπρώξουμε την μεγάλη γλύστρα και την τσιμούχα μέσα στην θήκη τους. Κανονικα υπάρχουν ειδικά εργαλεία για αυτήν την δουλειά, ειδικά για κάθε πηρούνι.

Ο σκοπός αυτού του κειμένου όμως, είναι να βοηθήσει να γίνει η δουλειά χωρίς εξειδικευμένα εργαλεία.

Εδώ λοιπόν, με ένα παλιό κατσαβίδι, την μύτη του οποίοι έχουμε φάει ωστε να γίνει χοντρό και επίπεδο στην άκρη του, σπρώχνουμε ΜΕ ΥΠΟΜΟΝΗ και λίγο-λίγο και κυκλικά τα εξαρτήματα να μπουν μεσα στις θήκες τους.



Το ''ειδικό'' εργαλείο για αυτήν την δουλειά.

Το μετράμε και το διαμορφώνουμε σε τροχό, έτσι ώστε να πατάει εκεί που πρέπει, και το εμβαδόν της επιφάνειας επαφής του, να μην έχει μύτη, ώστε να μην τραυματίζει το υλικό που θα ακουμπήσει.

Στην τσιμούχα, πρέπει να ακουμπάει στην εξωτερική της περιφέρια, ποτέ και για κανένα λόγο στα χείλη.

Απαγορεύεται το σφυρί από πάνω, με το χεράκι μόνο. Υπομονη, θα μπει.



Κατόπην αφού πατήσει η τσιμούχα τέρμα μέσα, επανατοποθετούμε την ασφάλεια στο αυλάκι της, και βυθίζουμε και την σκούπα στην θέση της.

Περνάμε και το cartridge μέσα, προσέχοντας τυχόν εξαρτηματάκια του να μπουν κι αυτά, όπως το ποτηράκι σε προηγούμενη φωτό.

Το πηρούνι μας μοιάζει πια έτσι.



Βιδώνουμε την κάτω βίδα στο cartridge. Εδώ ισχύει, ότι και στο βγάλε πιο πριν, από την αντίστροφη μεριά όμως.

Στο σφίξιμο μπορεί να γυρνάει το cartridge από μέσα και η βίδα να μην σφίγγει.

Φροντίζουμε να πιέζουμε το cartridge από πάνω, για να μειωθεί η πιθανότητα να συμβεί αυτό. Και αν όλα τα αλλα αποτύχουν, αερόκλειδο ή ''τρυπανόκλειδο''.

Προσοχή δεν του αλλάζουμε τον αδόξαστο στο σφίξιμο. Κάποιος καημένος θα το λύσει κάποτε στο μέλλον.



Κοιτάμε στο σέρβις μάνιουαλ, ποσότητα και τύπο λαδιού που παίρνει το πηρούνι.

Με δοσομετρητή, ετοιμάζουμε το λάδι, και με το χωνάκι στην εικόνα, το βάζουμε σιγά-σιγά.

ΠΡΟΣΟΧΗ: Σιγά σιγά λέμε. Με υπομονή. Ο λόγος είναι ότι μέχρι να πλημυρίσουν οι εσωτερικοί χώροι, και να ''πιουν'' το λάδι, παίρνει κάποιο χρόνο. Αν δεν του δώσουμε αυτόν τον χρόνο, το λάδι θα ξεχειλίσει από το πηρούνι και θα το μαζεύουμε από το πάτωμα.

Κακό το λέρωμα , και ακόμα πιο κακό, θα έχουμε χάσει την ακρίβεια στην ποσότητα που βάζουμε.



Βιδώνουμε και την τάπα, και αντίστροφα από ότι τα βγάλαμε, τα ξαναδένουμε όλα στο μοτό.

Κατά την διάρκεια του δεσίματος, καθαρίζουμε κιόλλας ότι έχει λαδωθεί, και ΣΩΠΟΔΗΠΟΤΕ ότι αφορά δίσκους και δαγκάνες, από λάδια που το έχουν λερώσει. Μπόλικο πανί και κάποιο διαλυτικό σπρέι για ΦΡΕΝΑ θα το χρειαστούμε.

Κουνάμε την ανάρτηση μερικές φορές, να πάνε τα λαδάκια παντού όπου πρέπει, πατάμε και το μπροστινό φρένο να πατήσουν τα τακάκια στους δίσκους αν άνοιξαν με το βγάλε.

Έτοιμο, μεγειά, και να μην τρέχετε.


Μερικά πραγματάκια λεπτομέρειες ακόμα.

Θα χρειαστεί προφανώς να αγοράσουμε λάδι και ανταλλακτικές τσιμούχες. Αν θα τα πάρουμε από την αντιπροσωπεία, χρειαζόμαστε τον αριθμό πλαισίου της μοτό, ώστε ο υπάλληλος να μας δώσει το σωστό λάδι και τις σωστές τσιμούχες.

Αν θα τα πάρουμε στο εμπόριο ανταλλακτικών, χρειάζεται να ξέρουμε τι λάδι θέλουμε, και τι τσιμούχα. Για το λάδι, το βλέπουμε στο service manual. Την τσιμούχα όμως απίθανο να την αναφέρει, οπότε παίρνουμε δείγμα την παλιά, και πεταγόμαστε με αυτήν μαζί για να βρούμε νέα.

Οι τσιμούχες έχουν τρία νούμερα διαστάσεων π.χ. 43-55-11. Αυτά σημαίνουν εσωτερική διάμετρος 43mm, εξωτερική 55mm και ύψος 11mm. Αν τα νουμεράκια τα αναγράφει πάνω της η παλιά τσιμούχα, δεν είναι τελείως απαραίτητη σαν δείγμα, ψωνίζουμε τσιμούχα με ίδια νούμερα.

Το service manual αναφέρει ποσότητα, ιξώδες του λαδιού που πέρνει το πηρούνι μας, αλλά λέει και στάθμη του λαδιού μέσα στο πηρούνι. Κανονικά λοιπόν, η διαδικασία αλλαγής λαδιού είναι ολίγον πιο περίπλοκη, και περιλαμβάνει λύσιμο του cartridge ώστε να αφαιρεθεί το ελατήριό του, και να μετρηθεί η στάθμη του λαδιού μέσα στο πηρούνι, αφού έχει μπει το λυμένο μέρος του cartridge, χωρίς το ελατήριο, και με το πηρούνι τέρμα συμπιεσμένο. Αφού μετρηθεί και η στάθμη και είναι σύμφωνη με το manual , τότε δένεται το άνω μέρος του cartridge, και ακολούθως μπαίνει η τάπα επάνω.

Όλο αυτό απαιτεί εξειδικευμένα εργαλεία, εμπειρία στο λύσε-δέσε τέτοιων εξαρτημάτων, και ξεφεύγει από το νόημα αυτού του κειμένου. Συνήθως, αν έχουμε φροντίσει να αδειάσουμε το παλιό λάδι πλήρως, και να αδειάσουμε και το λάδι μέσα στο cartridge, η ποσότητα του λαδιού που λέει το manual ταυτίζεται κιόλλας με την στάθμη, οπότε αρκεί να αδειάσουμε σχολαστικά το παλιό λάδι, και δεν χρειάζεται κιόλλας να μπαίνουμε στον κόπο της στάθμης.

Μια διαφωνία είναι αν αξίζουν οι συνήθως μεγαλύτερες τιμές των ανταλλακτικών τσιμουχών από την αντιπροσωπεία, από τις φτηνότερες σε τιμή aftermarket τσιμούχες του εμπορίου. Γνώμη μου, ο καθένας βάζει αυτό που κρίνει ο ίδιος για τους λόγους του, αλλά οι επώνυμες μάρκες τσιμουχών του εμπορίου, είναι ίδιας ποιότητας με τις μαμίσιες, συχνά δε οι μαμίσιες είναι οι ίδιες ακριβώς με σακουλάκι της αντιπροσωπείας. Μια φορά τόσα χρόνια, δεν είδα διαφορά σε αξιοπιστία, επώνυμης aftermarket και μαμίσιας.

Είσαι ωραίος.Κρίμα που δεν μένεις πιο βόρεια,θα ήσουν ο αποκλειστικός μηχανικός μου..

Ωραίος ο παίχτης.
Ωραίο και το μηχανάκι
Άψογη και η δουλειά