Το μαντρί.

xamogelo wrote:Δεν γίναμε «σωστοί άνθρωποι», διότι μεγαλώσαμε βλέποντας:
* Τον Σκρουτζ Μακ Ντακ να συσσωρεύει πλούτο, εκμεταλλευόμενος ακόμα και τους συγγενείς του.
* Τον Ντόναλντ Ντακ με τα ανίψια του να είναι μια ζωή άνεργοι και όμως να επιβιώνουν.
* Τον Μίκι Μάους να υπόσχεται γάμο στη Μίνι, αλλά να μη την παντρεύεται ποτέ.
* Τον Πινόκιο να λέει συνεχώς ψέματα.
* Τον Αλαντίν να είναι κλέφτης και να κάνει παρέα με τον Αλή Μπαμπά και άλλους 40 κλέφτες.
* Τον Μπαγκς Μπάνυ να είναι ο πιο αλήτης της παρέας και να κλέβει συνεχώς το καρότο το επιούσιο.
* Τον Ντάφυ Ντακ, να κοροϊδεύει όλο τον κόσμο.
* Τον Ταρζάν να τριγυρνάει γυμνός από δω κι από κει.
* Τη Σταχτοπούτα να γυρνάει σπίτι της μεσάνυχτα. Και ξυπόλυτη.
* Τη Χιονάτη να μένει σε ένα σπίτι με επτά άντρες!!!
* Τον Μπάτμαν να οδηγεί με 300 χλμ την ώρα, παραβιάζοντας όλους τους κώδικες.
* Τον Ποπάυ να έχει τατουάζ και να καπνίζει συνεχώς πίπα.
* Τον Σούπερμαν να κρύβει την πραγματική του ταυτότητα.
* Και τελευταίο τον Πάκμαν, να τρέχει σε ένα σκοτεινό λαβύρινθο με ηλεκτρονική μουσική, καταπίνοντας χαπάκια αγνώστου προελεύσεως.
Με όλο αυτό το παιδικό μορφωτικό back-ground, περιμένει κανείς κάποια προκοπή κατά την ενηλικίωση;