Πηλιο, Μετεωρα, Λιμνη Πλαστηρα - Πασχα 2009

Ολα ξεκινησαν το πρωι Σαββατου, με ενα VFR και ενα Varadero.

Μετα απο τα πρωτα ευκολα και βαρετα χιλιομετρα της εθνικης βγηκαμε στην εξοδο της Καζας οπου βρηκαμε τον τριτο της παρεας με ενα V-Strom.
Ετσι, μια Βεφα, ενα Στρωμα και μια Βαρκα ξεκινησαμε για το οδοιπορικο μας στην Θεσσαλια, με πρωτο προορισμο τον Βολο.
Λιγο πριν τη Λαμια, στα 270 χιλιομετρα με την ενδειξη ρεζερβας να αναβοσβηνει εδω και 2-3 λεπτα, πηραμε μια εξοδο στο χωριο Μωλοι που εχει μια Silkoil. Η κυρια του μαγαζιου μας λεει οτι πολλες μηχανες κανουν σταση εκει για βενζινη. Ειναι σημειο κλειδι που τα πιο πολλα ντεποζιτα αδειαζουν.
Λεμε να κανουμε και επ ευκαυριας μια σταση για καφε στο χωριο. Πρωτες εντυπωσεις για το δρομο και επομενα σχεδια. Μετα απο λιγο ξαναβαζουμε κρανη και συνεχιζουμε για Βολο... οπου φτανουμε μετα απο μια ωριτσα περιπου. Παρκαρουμε στην παραλιακη τους και ψαχνουμε ξενοδοχειο.

Αφηνουμε τις βαλιτσες και αφου φαμε ενα σαντουιτς, ξεκιναμε για βολτα σο Πηλιο.
Πρωτη σταση στο Πηλιο, η Μακρινιτσα για καφε (ωραιο μποικοταζ καναμε στις καφετεριες που ειχε εκεινο το Σαββατο...).

Ο ηλιος ηταν ακομα αρκετα ψηλα, οποτε λεμε να συνεχισουμε ως Ζαγορα, να περασουμε δηλαδη στην αλλη μερια του Πηλιου, να δουμε Αιγαιο. Αλλα μολις φτασαμε στη Ζαγορα, κανεις δεν ηθελε να γυρισει πισω, οποτε αποφασισαμε να συνεχισουμε και να ολοκληρωσουμε τον κυκλο του Πηλιου, περνωντας απο Τσαγκαραδα και Μηλιες. Η ασφαλτος σε μερικα σημεια ηταν αριστη, με πολυ γρηγορα εσακια και απολαυστικες στροφες. Το καταχαρηκαμε και ελαφρως κουρασμενοι επιστρεψαμε στο ξενοδοχειο για μπανιο. Στο ξενοδοχειο βρηκαμε και μια παρεα V-Stromαδων απο Θεσσλαονικη που κατεβηκαν για διημερο. Το βραδυ τσιπουραδικο Βολο και νωρις νωρις υπνο γιατι μας περιμεναν καινουριες διαδρομες αυριο.
Συνολικη πρωτη μερα, 510 χιλιομετρα.

Κυριακη πρωι ξυπναμε με ανανεωμενη ορεξη για νεες βολτες. Πρωτος προορισμος μερας τα Μετεωρα. Αφου βαλαμε βενζινη (η Varadero εκαψε 2 λιτρα παραπανω απο το VFR, η V-Strom 2 λιγοτερα), ξεκινησαμε για Λαρισα απο τον επαρχιακο δρομο... που στην ουσια ειναι μια τεραστια ευθεια με διασταυρωσεις και χαμηλα ορια. Ο μεγαλος υπνος και υπομονη μεχρι που περναμε Λαρισα με κατευθυνση προς Τρικαλα. Ο δρομος εδω ηταν λιγο πλατυτερος, σηκωνε τις προσπερασεις και μεγαλυτερες ταχυτητες, ενω ειχε και καμια στροφη να ξεμουδιαζεις. Μετα απο 130 χιλιομετρα φτασαμε Καλαμπακα και ανεβηκαμε Μετεωρα.

Θεα φοβερη, αλλα δυστυχως, το να ανεβοκατεβαινεις μοναστηρια με μποτες και κρανη στο χερι δεν ηταν το πιο ανετο πραγμα. Οποτε μετα απο λιγο φυγαμε με προορισμο την Ελατη, μεσω ενος ορεινου δρομου που συνεδεε τις περιοχες.

Απο εδω ξεκινησε η απολαυστικη διαδρομη. Ωραιο στροφιλικι, δρομοι σχετικα αδειοι, γρηγορα σημεια, μας διασκεδασαν ως την Περτουλι, οπου πηραμε λιγες τζουρες καθαρο αερα. Μετα κατηφορισαμε 10 χιλιομετρα ως την Ελατη οπου σταματησαμε για καφε.
Η Ελατη ειναι μια ωραια ορεινη αποδραση, παρομοια με την Αραχωβα. Το τοπιο γεματο ελατα (φυσικα) και πιστευω το χειμωνα με το χιονι θα εχει αλλη μαγεια.
Μετα τον καφε, φυγαμε με προορισμο την Λιμνη Πλαστηρα, αλλα πριν απο αυτο ειπα να κανουμε μια παρακαμψη για ενα ωραιο αξιοθεατο που διαβασα. Το χωριο λεγετε Παλαιοκαρυα, και εχει εναν καταρρακτη και μια τοξοτη γεφυρα. Αφου βρηκαμε το χωριο και ψαχναμε τη γεφυρα, ρωτησαμε μια γιαγια (την μοναδικη κατοικο του χωριου που ειδαμε!), που μας εδωσε ακαταλαβιστικες οδηγιες, ρωτησε αν βρεχει στο Ναυπλιο και μετα ΠΟΥ ειναι το Ναυπλιο και τελικα το βρηκαμε μονοι μας σε εναν χωματοδρομο (100 μετρων). Το VFR δεν μασησε, μπηκε χωμα, και να σου ο καταρρακτης μπροστα μας. Φωτογραφιες, χαλαρωση και επειδη αρχισε να βραδιαζει, πηραμε τον δρομο για τη Λιμνη.


Στην Λιμνη φτασαμε κατα τις 8 το βραδυ, με τις πρωτες εικονες να ειναι καταπληκτικες. Ειναι ενα απο τα ωραιοτερα φυσικα αξιοθεατα της Ελλαδας, αν και το χειμωνα με το χιονι πιστευω θα γινεται ακομα καλυτερο. Βρηκαμε το δωματιο μας στην κυρια Σοφια, μια αξιαγαπητη γιαγια και μετα τις απαραιτητες ανασες, ξαναπιασαμε τα κρανη για μια πρωτη γυρα στην Λιμνη. Φαι πεστροφες, ποτο στο μοναδικο ανοικτο καφε-μπαρ του χωριου και πισω για υπνο και ξεκουραση. με 290 χιλιομετρα σημερα, μαλλον δεν πρεπει να ειμαστε και πολυ ικανοποιημενοι. Αυριο πρεπει να τα ξεπερασουμε!!!

Δευτερα πρωι ξυπναμε και βαζουμε κατω χαρτη να δουμε τι θα κανουμε σημερα. Το προγραμμα ελεγε να δουμε την Λιμνη αλλα εμεις θελαμε χιλιομετρα! Αποφασιζουμε για Καρπενησι! Αλλωστε, κοντα ηταν με βαση το GPS, μολις 130 χιλιομετρα. Και εδω ξεκινανε τα εμποδια...
Η VFR με κανει ρεζιλι, αφου δεν παιρνει μπρος. Εμεινε απο βενζινη! Αρχιζει το δουλεμα, παω με το Στρωμα να γεμισω ενα μπουκαλι, οποτε με καμποση ωρα καθυστερηση ξεκινησαμε για Καρπενησι. Ο καιρος στη Λιμνη ηταν λιγο υγρος, ειχε ελαφρα ομιχλη, αλλα δεν προηθηκαμε. Αλλωστε θα φευγαμε απο την περιοχη.
Ο δρομος Καρδιτσα-Καρπενησι ειναι ενας ορεινος δρομος, με μετρια ασφαλτο και αρκετο υψομετρο. Ξεκινησαμε ορεξατοι και μετα απο 30-40 χιλιομετρα, αρχισαμε να ανεβαινουμε το βουνο. Και απο εκει πιανει η ομιχλη. Στην αρχη ηταν αραιη, χωρις δυσκολιες, αλλα οσο ανεβαιναμε, δυσκολευε αρκετα. Γυρω στα 1000 μετρα υψομετρο, πηγαιναμε μονο με βαση το GPS που φορουσα, το οποιο με φουλ ζουμ, βοηθουσε πολυ να βλεπω την επομενη στροφη. Τελικα, αρχισαμε να κατηγοριζουμε, ενω σε μια συντομη σταση τσιγαρου, αναλυσαμε το φαινομενο ομιχλη με τρομο... Που να ξεραμε οτι δεν ειχαμε ξεμπρερδεψει ακομα...
Διοτι, μετα την κατηφορα ηρθε και παλι η ανηφορα, αυτη τη φορα μεχρι 1300 μετρα υψομετρο. Και αυτη την φορα την ομιχλη να ειναι τοσο πυκνη που οριακα εβλεπα τον πισω και καθολου τον τελευταιο. Εδω το GPS εκανε θαυματα. Χωρις αυτο θα πηγαινα με την μιση ταχυτητα τουλαχιστον (δηλαδη με τα 5km/h !). Το σκηνικο ολοκληρωθηκε με τα πρωτα χιονια που αρχισαν να φαινονται στα δεξια του δρομου. Το θερμομετρο επεσε στους 0 βαθμους. Ετσι, με χιονισμενα βραχια δεξια, γκρεμο αριστερα και πυκνη ομιχλη μπροστα, μετρουσαμε τα μετρα ενα ενα μεχρι το σωτηριο για μασ Καρπενησι.
Τα 25 χιλιομετρα της διαδρομης φανηκαν αιωνια, αλλα τελικα λιγο πριν το τελος ανοιξε ο δρομος και ανοιξαμε το γκαζι ανυπομωνοντας για μια κουπα ζεστο καφε. Στον καφε, μετα τις πρωτες κουβεντες για το "Μεροκαματο του Χρονου" (φοβερη ταινια), πιασαμε το κρισιμο θεμα "Πως γυρναμε στη Λιμνη, διοτι απο εκει ΔΕΝ ξαναγυρναμε". Πιασαμε χαρτες, ο μονος βατος δρομος ηταν Λαμια, οποτε και ξεκινησαμε παλι για Λαμια.
Ο δρομος καμια σχεση με πριν, πολυ πιο βατος και με ορατοτητα! Μερικες φορες, ψαχνεις την τελεια ασφαλτο, τις ιδανικες κλισεις, ενω εχεις ξεχασει οτι εχεις τα βασικα, οπως το να ... βλεπεις!
Λαμια μεγααααλη σταση για φαι και καφε, ειδαμε και ενα φιλαρακι απο εκει και κατα τις 6, λεμε να παρουμε τον δρομο της επιστροφης για Λιμνη Πλαστηρα. Η επιστροφη απο Δομοκο, δεν μας αρεσε καθολου, με δρομους τεραστιες ευθειες, αλλα στενες, με επικινδυνα πολλα χιλιομετρα.
Τελικα φτασαμε Καρδιτσα και αρχισαμε την ανοδο για Λιμνη. Και παλι ομιχλη μπροστα μας, οχι τοσο πυκνη, και με δρομου φαρδυτερους ετυχως. Στην Λιμνη 8:30, ολοι εμφανως καταβεβλημενοι, αποφασισαμε να παμε για φαι και μετα γρηγορα μπανιο και υπνο. Η μερα ηταν εντονη, γεματη ενδιαφερουσες και τρομακτικες εμπειριες ταυτοχρονα. Το καλο ηταν οτι τρεις μερες που ειχε διαρκεσει το ταξιδι, δεν ειχαμε φαι καθολου βροχη, εκτος απο κατι ψιχαλες στο Καρπενησι. Συνολο χιλιομετρων περιπου 410, δυσκολα και κουραστικα.

(no photos, διοτι φοβηθηκα με την βροχη να την παρω μαζι μου )

Ετσι εφτασε και η μερα της επιστροφης. Τριτη πρωι και ξυπνωντας βλεπουμε εξω απο το παραθυρο βροχη. Ηταν αυτο που ελειπε απο το ταξιδι μας. Εντωματεξυ ειχαμε αφησει και για τελευταια μερα να δουμε το Φραγμα και αλλα αξιοθεατα της περιοχης, αλλα με τη βροχη αλλαξαν τα πλανα. Αφου μαζεψαμε πραγματα και βαλαμε αδιαβροχα ξεκινησαμε για Καρδιτσα μεσω του νοτιου δρομου που περνουσε απο το Φραγμα, στο οποιο σταματησαμε για 1 λεπτο λογω εντονης βροχης.
Τελικα πιο κατω σταματησε και φτασαμε στεγνοι στην Καρδιτσα, αν και ειχε παλι διαστηματα ομιχλης, αλλα πλεον ειμασταν εξοικιομενοι.
Σταση για καφε και γρηγορο φαι να μας κρατησει για το μεγαλο ταξδι της επιστροφης. Η επιστροφη εγινε τελικα απο Δομοκο και ηταν και η πρωτη φορα που πατουσαμε ιδιο δρομο δευτερη φορα. Η μερα ηταν βροχερη, σχεδον σε ολους τους δρομους ειχε κινηση και γενικα δεν το ευχαριστηθηκαμε οσο τις προηγουμενες μερες. Εξω απο τη Λαμια ανεφοδιαστηκαμε και πιασαμε την εθνικη, για τα τελευταια 300 χιλιομετρα. Κοντα στην Χαλκιδα επιασε παλι δυνατη βροχη που μας εκανε παρεα ως την εισοδο στην Αθηνα, οπου χωριστηκαμε με τον Αθηναιο της παρεας. Οι δυο μας συνεχισαμε απο Αττικη Οδο και σταση Μεγαρα για τελευταιο ανεφοδιασμο και τσιγαρο. Τα τελευταια 110 χιλιοπατημενα χιλιομετρα ηταν απλα διεκπεραιωτικα, το ταξιδι πλεον ειχε φτασει στο τελος του.
Στις 6 το βραδυ, μπηκα σπιτι, αρκετα κουρασμενος, αλλα και εντελως στεγνος, παρα τις καρεκλες που φαγαμε. Τελικα τα 35€ που εδωσα στο Lidl για τα μποτακια αξιζαν τα λεφτα τους!



Συνολικος απολογισμος 1600 χιλιομετρα σε 4 μερες. Οχι και ασχημα για μια μηχανη γεννημενη να ταξιδευει.

Πολύ ωραία περιγραφή με όμορφες εικόνες! Πρέπει να το ευχαριστήθηκες! Πάντα τέτοια!

Πολύ ωραίο το ταξιδιωτικό σου, πάντα τέτοια αλλά με λιγότερη ή καθόλου βροχή.
Πολύ ωραίες φωτό.

Μπράβο! Ελπίζω να σαρεσε η πατρίδα

Αυτα ειναι ωραια πραγματα παντα τετοια να εχετε

εγώ πάντως γέλασα με τις γκαντεμιές σας!
όλοι μας φαντάζομαι έχουμε περάσει αντίστοιχες καταστάσεις!! αλλά τελικά, αυτά είναι που μένουν και που κάποια στιγμή τα διηγούμαστε με κέφι και καμάρι!!
εννοείται πως ζήλεψα.....γι'αυτό.....
την βάρκα...θα την τρυπήσω
το στρώμα... θα το ξυλώσω
και εσένα φίλε μου finrod.....
πάντα τέτοια!!!!!

Μπραβο μαχημε Finrod , παντα τετοια ρε αλανι

Ευχαριστω σε ολους για τις απαντησεις σας.
Δεν ξερω αν μετεφερα σωστα τις εμπειριες μου, παντως καθε βραδυ πεφταμε για υπνο με ενα μεγαλο χαμογελο.
Το σημαντικοτερο που δεν ειπα. Η παρεα. Και οι δυο αλλοι συνοδοιποροι ηταν οπως ακριβως θα ηθελε κανεις. Θαρραλεοι, ορεξατοι και ανετοι σε καθε τρελη ιδεα που επεφτε στο τραπεζι.

Και λεγοντας αυτα, ανοιξε η ορεξη μου για καμια καινουρια εκδρομη. Πλησιαζει και η Πρωτομαγια... Καμια ιδεα; Εγω εχω στο μυαλο μου κατι, αλλα ειναι παλι Πελοποννησο.

ΑΑΑΑΑ ρε τι χάνουμε...!!!
Ωραίος!!! Πάντα τέτοια!!!

Άντε παίδες και πολύ καιρό μείναμε πίσω απ' τις οθόνες μας να τα λέμε...

Μακρυά, κοντά, πάντως ΚΑΠΟΥ και ΚΑΒΑΛΑ στις καλές μας....

Φαινετε να περασατε πολυ ωραια

Μπραβο Κωστα παντα τετοια

Γιατί, καλό μου (finrod) δε σφυράς???
Εκεί στο Βόλο που ήμουν κι εγώ κάπου θα συναντιόμασταν για
Μπορεί να μην έχω ΑΚΟΜΑ μηχανή, αλλά το κράνος και το μπουφάν είναι ΠΑΝΤΑ μέσα στο τουτού!!!
Πολύ RESPECT για το ταξίδι που κάνατε!!!
Μακάρι μια μέρα να μπορώ να σας ακολουθώ κι εγώ....
Και του χρόνου να είσαστε καλά!!