Γενοκτονια Ποντιων: Σαν σήμερα

Αν και δεν είμαι Πόντια έχω πολλούς και καλούς φίλους ! Πρέπει λοιπόν σήμερα να θυμηθούμε ότι στις 19 Μαϊου 1919 έγινε ένα ακόμη έγκλημα ..

Η Γενοκτονία των Ποντίων

Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανές δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.

Η οικονομική τους ανάκαμψη συνδυάστηκε με τη δημογραφική και την πνευματική τους άνοδο. Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.

Το 1908 ήταν μια χρονιά - ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των Νεότουρκων, που έθεσε στον περιθώριο τον Σουλτάνο. Πολλές ήταν οι ελπίδες που επενδύθηκαν στους νεαρούς στρατιωτικούς για μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της θνήσκουσας Αυτοκρατορίας.

Σύντομα, όμως, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ελληνικό κράτος, απασχολημένο με το «Κρητικό Ζήτημα», δεν είχε τη διάθεση να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο με την Τουρκία.

Οι Τούρκοι με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»). Στα «Τάγματα Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από πείνα, κακουχίες και αρρώστιες.

Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν. Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλ είχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους. Ό,τι δεν κατάφερε ο Σουλτάνος σε 5 αιώνες το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια!

Το 1919 οι Έλληνες μαζί με τους Αρμένιους και την πρόσκαιρη υποστήριξη της κυβέρνησης Βενιζέλου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο ελληνοαρμενικό κράτος. Το σχέδιο αυτό ματαιώθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός για να προχωρήσουν στην «τελική λύση».

Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.

Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα.

Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

ELENA wrote:Αν και δεν είμαι Πόντια έχω πολλούς και καλούς φίλους ! Πρέπει λοιπόν σήμερα να θυμηθούμε ότι στις 19 Μαϊου 1919 έγινε ένα ακόμη έγκλημα ..

Η Γενοκτονία των Ποντίων

μπραβο Ελενα! ομολογω οτι το ειχα ξεχασει! και ναι,δεν εχω ριζα η φιλους απ τον Ποντο,αλλα οι ομοεθνεις μας απο εκει ειναι παντα ΑΛΛΟ ενα κομματι του Ελληνισμου που καταδιωχθηκε,εξανδραποδιστηκε,κατασφαγιαστηκε και ΔΕΝ πρεπει να το ξεχναμε!!!

Ρε παιδιά, μερικές φορές νομίζω πως είμαστε ελάχιστοι με ευαισθησία για τον Ελληνισμό, τις Χαμένες Πατρίδες, τις Ιστορικές Μνήμες.
Καμμία αναφορά στα Μέσα Μαζικής Εγκεφαλόπλυσης, τίποτα ρε παιδί μου. Ενώ τα ρεπορτάζ "ποιά πηδήχτηκε με ποιόν", πρώτη είδηση..........

Σκατοέλληνες γαμώτη μου..........

<object style="height: 344px; width: 425px"><param name="movie" value="https://www.youtube.com/v/OSBzbHIFEyU"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptAccess" value="always"><embed src="https://www.youtube.com/v/OSBzbHIFEyU" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowscriptAccess="always" width="425" height="344"></object>

Το κομμάτι αυτό είναι από το δίσκο της Δήμητρας Γαλάνη "Δροσουλίτες" το έτος 1975. (Χριστόδουλου Χάλαρη - Θρύλοι και Θρήνοι του Νίκου Γκάτσου)

Σέρημο φαράγγι σε λυποποριά
Έχασα μαντήλι μ εκατό φλουριά
Ξόρκισα το χώμα έκανα σταυρό
Πριν αποσπερώσει να τα βρω
Τότε καρασκέρι γροίκησα μακριά
Κι είδα μες στο ήλιο στην κακοπετριά
Τρεις αλογολάτες με βαριά σπαθιά
Και τις αλυσίδες αρμαθιά

Τιναι τι κισμέτι τιναι το γραφτό
Πριν το μονοπάτι πάρω να κρυφτώ
Μούστησαν καρτέρι σε μια πατουλιά
Και μου κλαίγαν δένδρα και πουλιά
Ήταν μαύρη Τρίτη μαύρο δειλινό
Κι έχασα τον κόσμο και τον ουρανό
Σε μεγάλο κάστρο σε βαθειά σπηλιά
Με τους πεθαμένους αγκαλιά

Ώσπου κάποιο βράδυ τρίξαν οι αρμοί
Κι άστραψε στην πόρτα λυγερό κορμί
Μια Βασιλοπούλα σαν τη Μαξιμώ
Πού΄χε δυο φιδάκια στο λαιμό
Πάρε λέει τα φίδια, βάλτα στη καρδιά
Και μεγάλωσέ τα σα μικρά παιδιά
Τονα είν ο Δράκος τάλλο ο Διγενής
Άξιο τους αδέρφι να γενείς

Κράτησα τα φίδια μες στην ερημιά
Βιος μου και ρεγάλο και κληρονομιά
Μου΄φερναν καρύδια γάλα και ψωμί
Δίχως να γυρεύουν πλερωμή
Κι όταν κάποια νύχτα σώπασε η φωτιά
Σκάψανε του τοίχου τη ραγισματιά
Βρήκαν κερκοπόρτα και πρωί πρωί
Μούδειξαν το δρόμο στη ζωή

Τώρα τι να στα λέω τι να στα μολογώ
Μάθε μόνο τούτο- πούπαθα κι εγώ
Αν κρατάς χρυσάφι πλούτη και φλουριά
Δεν κατέχεις τίναι λευτεριά

δυστηχώς πολλοί σφαγιαστηκαν και διώχθηκαν απο τα σπίτια τους αλλα το κράτος δεν κάνει τίποτα γιαυτους.Δεν έχω δει ούτε εναν πολιτικό να έρχεται στον Εβρο στις εκδηλώσεις μνήμης που εδιωξαν οι τουρκοι τους Ελληνες απο το Καραγατς

Μπραβο ELENA,δεν ξεχναμε,ποτε

Οι παππούδες μου ήταν ανάμεσα στους πρόσφυγες!

Συγχαριτηρια για το post!

Μακαρι τα παιδια μας να ζησουν ειρηνικα με τους γειτονες μας,αλλα δεν θα ξεχασουμε ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ.
Ξανα μπραβο σε ολους σας παιδια

Ωχ μωρέ, ωρες ωρες γίνεστε γραφικοί…. Δεν βαρεθήκατε να σκαλίζετε πληγές….. πατρίδες , σημαίες , γενοκτονίες, Πόντος , Μ.Ασια, και τι έγινε που μας σφάζανε στο γόνατο….. που μας κάψανε….που μας ξεφτιλίζουν μέσα στην πατρίδα μας καθημερινά…. Τα κουμπαρακια μας θα φοβηθούμε….. ???? Αλλα ένα ρητό λεει ο κουμπάρος την κουμπάρα 2 φορες την εβδομάδα…..
Μαντέψτε ποιος κανει την κουμπαρα…..

Δυστυχώς χρονο με το χρονο σβήνετε η Ιστορια μας…. Είναι στο χερι μας να διδάξουμε στα παιδια μας την κληρονομιά των παππούδων μας!!! Εφ οσον το κράτος δεν εχει πια τα @@ να το κάνει!!!!

μπραβο ελενα χριαζοντε τετιου ιδους ποστ.

καλο ειναι να θιμομαστε και να τιμαμε.