Ελβετικές Άλπεις - Καλοκαίρι 2009

Ήταν 2 Ιούλη Πέμπτη, όταν ξεκίνησα παρέα με ένα Varadero την ανάβαση της Ευρώπης, με απώτερο στόχο να καταλήξουμε στο οικονομικό της κέντρο την Ζυρίχη. Η διαδρομή θα περνούσε από το κλασικό πλέον λιμάνι της Ανκόνα, οπότε πρώτος στόχος ήταν η Πάτρα και η πύλη της Ελλάδας με την πολιτισμένη Ευρώπη.
Ένα θέμα όταν ταξιδεύεις καλοκαίρι σε πιο ψυχρές περιοχές είναι ότι ουσιαστικά παίρνεις ρούχα για όλες τις εποχές και όλες τις συνθήκες. Διότι θα βρεις σίγουρα ΚΑΙ βροχή ΚΑΙ κρύο.
Το τμήμα Κόρινθος-Πάτρα δεν θέλει πολλά λόγια, ούτε και το βαρετό 20ωρο ταξίδι σε ένα σχεδόν άδειο καράβι. Το πρωί (~11) της επόμενης μέρας πιάσαμε την Autostrada με τελικό προορισμό το Κόμο όπου και θα διανυκτερεύαμε. Η Ιταλία έχει ακριβά διόδια, πολύ καλή άσφαλτο και την περίοδο του Ιούλη που ταξιδεύαμε ζέστη Ελλάδας. Κοινώς μέσα στα δέρματα λιώσαμε.


Και επειδή είχαμε αρκετό χρόνο, περάσαμε και από Μιλάνο να κάνουμε μια στάση σε ένα πάρκο τους στο κέντρο. Αλλά επειδή το Μιλάνο είναι ξεχωριστή εκδρομή από μόνη της, γρήγορα φύγαμε για Κόμο.


Το Κόμο είναι μια μικρομεσαία πόλη, με μέτρια νυχτερινή ζωή αλλά μια πανέμορφη λίμνη, στην οποία κάναμε βόλτα την επόμενη μέρα, Σαββάτο πρωί.

Η διαδρομή γύρω από τη λίμνη ήταν μαγευτική, με πολλά γραφικά χωριουδάκια ανάμεσα και πολλές μηχανές να βγαίνουν για την Σαββατιάτικη βόλτα τους. Γύρω στα 60 χιλιόμετρα μετά αφήσαμε την λίμνη και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε υψόμετρο, ενώ κάπου εκεί περάσαμε και τα σύνορα στην Ελβετία. Στάση σε βενζινάδικο για την Βινιέτα (40 φράγκα ~25 ευρώ για ένα χρόνο!!!) και φουλ για Λουγκάνο.

Αν και είμαστε ήδη Ελβετία, το Ιταλικό στοιχείο παραμένει αναλλοίωτο.

Μετά από ένα καφέ στο Λουγκάνο, πιάσαμε την Ελβετική εθνική οδό με προορισμό ένα χωριό στα όρια των Άλπεων. Το όνομά του, Αϊρόλο, όπου και θα διανυκτερεύαμε. Αλλά επειδή ο ήλιος ήταν ακόμα ψηλά, κάναμε και την πρώτη αναγνωριστική μας βόλτα στις Άλπεις και στα πάσα της.

Φτάσαμε μέχρι περίπου 2200 μέτρα και φυσικά το άσπρο ήταν κυρίαρχο στις κορυφές και κοντά σε αυτές.


Ήταν ήδη αρκετά αργά το απόγευμα, και με ελάχιστη κίνηση και καλή ορατότητα, μπορέσαμε να τρέξουμε λιγάκι, αλαφρωμένοι κιόλας από τις βαλίτσες που έμειναν ξενοδοχείο. Με διαφορά η πιο συναρπαστική οδηγικά μέρα του ταξιδιού μας. Βραδάκι Αϊρόλο, ψόφια πράγματα, οι νέοι γυρνούσαν σπίτι με τρένο κατά τις 10.




Η επόμενη μέρα ήταν η κατεξοχήν μέρα Άλπεων. Επισκεφτήκαμε πολλά πάσα, 2-3 χωριά πάνω στις Άλπεις, συναντήσαμε χιλιάδες μηχανόβιους (από σκούτερ μέχρι σούπερσπορ), μπήκαμε (κατά λάθος) στο τούνελ του Σεντ-Γκοτάρντ (το οποίο και δεν συμβουλεύω κανέναν να περάσει, δεν είναι και λίγα τα 2 χιλιόμετρα Άλπεις από πάνω σου), ήπιαμε καφέ σε καφετέριες στα 2500 μέτρα, γενικά ήταν μια γεμάτη και εντυπωσιακή μέρα.

(κλασική φωτογραφία με το υψόμετρο του πάσου)

Προς το τέλος μπήκαμε σε ένα επαρχιακό δρόμο με κατεύθυνση την πόλη του Ιντερλάκεν, την επόμενη στάση μας.

Το Ιντερλάκεν είναι μια τουριστική πόλη με ελάχιστο Ελβετικό στοιχείο.

Δεν θα την πρότεινα για κανένα άλλο λόγο εκτός από χειμερινά σπορ (σκι, ορειβασίες κλπ). Δεν μας άρεσε, φύγαμε γρήγορα την επόμενη μέρα το πρωί και πιάσαμε ξανά την Ελβετική Autobahn και κάναμε μια στάση στο Thun, μια συμπαθητική μεσαία πόλη με –επιτέλους- αρκετά Ελβετικό χαρακτήρα. Είχε και ένα πολύ μεγάλο κατάστημα με μοτοσυκλεττιστικά είδη, που ήταν ακριβά, αλλά είχε δίπλα μια καφετέρια με τα πάντα να θυμίζουν κομμάτια μιας μηχανής.


Μετά το Thun κατευθυνθήκαμε προς την Βέρνη, όπου λίγο έξω στο Fribourg, θα κοιμόμασταν. Το Fribourg είναι μια αξιαγάπητη Ελβετική πόλη, στο γαλλόφωνο τμήμα της. Κάναμε βόλτα στον πεζόδρομό του, ήπιαμε τον καφέ σε ένα από τα πάμπολλα καφέ εκεί και φάγαμε παϊδάκια μοσχαριού. Άνετα θα έμενα άλλη μια μέρα, μόνο και μόνο για να ζήσω λίγο ακόμα σε μια αυθεντική ελβετική πόλη που δεν έχει αλλοτριωθεί από τον τουρισμό ή το κεφάλαιο. Δυστυχώς όμως έπρεπε να συνεχίσουμε το ταξίδι μας.


Το πρωί της επόμενη μέρας πήγαμε στην Βέρνη, που ήταν δίπλα, μόνο 30 χιλιόμετρα, αλλά από γαλλικά πλέον μιλούσαν γερμανικά! Έτσι είναι η Ελβετία! Η Βέρνη έχει ένα φοβερό κέντρο προστατευόμενο από την Ουνέσκο.


Αλλά με δερμάτινα, κράνη και tank-bag δεν μπορείς να κυκλοφορείς πολλές ώρες. Μας έπιασε και μια ξαφνική μπόρα οπότε και κρυφτήκαμε σε ένα καφέ. Το μεσημέρι μπήκαμε στην autobahn και κατευθυνθήκαμε προς Ζυρίχη, όπου θα μέναμε 3 μέρες. Η Autobahn που ενώνει τις μεγαλύτερες πόλεις δεν σου γεμίζει το μάτι με 2 λωρίδες ανά κατεύθυνση. Τουλάχιστον σε αυτό, το κομμάτι Αθήνα-Κόρινθος είναι καλύτερο! Στην είσοδο για Ζυρίχη είχε τρελή κίνηση, αλλά όχι χάος, όπως στις Ελληνικές πόλεις, οπότε μπορούμε τουλάχιστον να φτιάξουμε την νοοτροπία στην Ελλάδα, αφού κίνηση έχουν και οι Ευρωπαίοι και για να μην την έλυσαν αυτοί, μάλλον δεν μπορούμε ούτε εμείς.


Ζυρίχη μείναμε τρεις μέρες, την κυκλοφορήσαμε πρωί και βράδυ, πήγαμε και στα μουσεία και στα μπαρ της (τα δεύτερα έλεγαν περισσότερο!) και ξεχάσαμε για λίγο τις μηχανές (αν και κατεβαίναμε με μηχανή στο κέντρο, 2 χιλιόμετρα οδήγηση ήταν μόνο). Η πόλη είναι πραγματικά το οικονομικό κέντρο της Ευρώπης και άπειρες τράπεζες και κουστουμαρισμένους.

Έχει ένα συμπαθές κέντρο με ένα μεγάλο πεζόδρομο γεμάτο καφέ, μπαρ, εστιατόρια και καμπαρέ! Λένε ότι είναι η πιο ζωντανή πόλη της Ελβετίας, αλλά μάλλον δεν έχουν ιδέα από ζωντανές πόλεις. Μετά τις 12 ξαφνικά άδειαζαν οι δρόμοι, ενώ ως τότε είχε πολύ κόσμο. Α ρε Ελλάδα. Σε αυτό δεν μας πιάνει ούτε το κέντρο του κόσμου!

Εδώ με κάτι Έλληνες φίλους μου που τυχαία!!! συνάντησαμε Ζυρίχη

Όσο είμασταν Ζυρίχη πεταχτήκαμε και στους καταρράκτες του Ρήνου, ένα εντυπωσιακό αξιοθέατο, όπου κάναμε την βολτίτσα μας με το καραβάκι και στην Κοστάντζα, μια πόλη μισή Γερμανική και μισή Ελβετική, όπου ο κόσμος μεσημέρι είχε βγει και είχε κατακλύσει τις καφετέριες για να απολαύσει τον ήλιο.



Οι μέρες πια τέλειωναν και πήραμε τον δρόμο του γυρισμού. Αποφασίσαμε να γυρίσουμε από άλλο δρόμο, ώστε να περάσουμε από άλλα πάσα. Ο δρόμος που επιλέξαμε είχε μια στάση στο Σεντ-Μόριτζ, έναν τοπ χειμερινό προορισμό για τους Ευρωπαίους, με πολλά ακριβά ξενοδοχεία και πολύ χρήμα…

Μετά τα κοσμοπολίτικα, ξαναμπήκαμε σε Αλπινικούς δρόμους και αρχίσαμε τα ανεβοκατεβάσματα σε πάσα. Αποκορύφωμα ήταν φυσικά το πάσο του Stelvio, το οποίο ήταν και το ψηλότερο σημείο των Άλπεων που επισκεφτήκαμε, με ύψος 2760m. Είναι ένα θρυλικό πάσο το πιο συχνά επισκεπτόμενο από τους Ιταλούς που πετάγονται τα Σαββατοκύριακά τους για να στρίψουν. Μάλιστα το έχουν κάνει και εφετζίδικο, μετρώντας τις στροφές (40 σύνολο) αλλά και μετρώντας ανάποδα το τελευταίο χιλιόμετρο.


Μετά το Stelvio πήγαμε στο Gavio, ένα πάσο με κακή άσφαλτο που στο κατέβασμα έχει έναν τρομακτικά κλειστό δρόμο.

Με τα πολλά καταλήξαμε Βερόνα, την πόλη του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, διαλυμένοι μετά από 500 χιλιόμετρα με άπειρες στροφές. Τουλάχιστον την πίτσα μας την φάγαμε! Η τελευταία μέρα είχε την βαρετή Autostrada (καλό είναι η τελευταία μέρα να μην έχει δύσκολους δρόμους, δεν ξέρεις ποτέ τι θα συμβεί), και πάρα πολύ κίνηση. Ήταν Σαββάτο πρωί και όλοι οι Ιταλοί έφευγαν από τις πόλεις για τα παράλια τους. Ταλαιπωρηθήκαμε λίγο, αλλά τελικά φτάσαμε στο καράβι μας που μας επέστρεψε πίσω στην πατρίδα, σοφότερους και πιο κουρασμένους!
Σύνολο χιλιομέτρων: 3000km
Μέση κατανάλωση βενζίνης 6lt/100

Όπως ειπώθηκε και σε άλλο ταξιδιωτικό, τα ταξίδια στο εξωτερικό είναι η πεμπτουσία της μοτοσυκλεττιστικής κουλτούρας.
Όποιος έχει την οικονομική δυνατότητα πρέπει να ταξιδέψει έστω μια φορά.
Μετά θα του γίνει σίγουρα εθισμός!

Έχω κρατήσει και διάφορα άλλα στοιχεία, οικονομικά κλπ. Ίσως τα ποστάρω αργότερα.

Άντε και με το καλό την Πανελλήνια του 2011 να την κάνουμε στο εξωτερικό!

Ωραίος Κωστή, πάντα τέτοια!!!
Ζήλεψα, πολύ ωραία περιγραφή... Άντε και του χρόνου (και γιατί όχι και νωρίτερα..)!!!

Υ.Γ. Συμβουλή από ένα γραφίστα: Αν και το έγραψες πριν καν ξεκινήσεις το κείμενο, οι φωτογραφίες ανάμεσα σε ένα τόσο μεγάλο κείμενο ξεκουράζουν τον αναγνώστη και κάνουν πιο ευανάγνωστο το κείμενο. Επιπλέον, υπάρχει περίπτωση κάποιος να μην διαβάσει ένα σεντόνι, ενώ αντίθετα να διαβάσει μια περιγραφή που παρεμβάλλονται φωτογραφίες. Και στην τελική γουστάρουμε βρε παιδί μου να δούμε μοτοεκδρομές και τοπία... Δώστε εικόνες στο λαό..!!! (Αυτό ισχύει γενικότερα για όλους, ειδικά στα ταξιδιωτικά)

Βαλε φωτο για το λαο

Αυτό είχα στο μυαλό. Και γω φωτος γουστάρω να βλέπω.
Αλλά στο γραφείο που είμαι δεν έχω τις φωτός μαζί. Το απόγευμα από σπίτι...

Καταρχην σε μισω
Δευτερον σε ολόκληρο
Τριτον γαματη περιγραφη ρε Κωστη παντα τετοια
Τεταρτον του χρονου αν δεν παω εστω Ιταλια πουλαω την μηχανη και περνω κουτακι , και ας μην ξερω να οδηγω γρη

georgevfr wrote:του χρονου αν δεν παω εστω Ιταλια πουλαω την μηχανη και περνω κουτακι , και ας μην ξερω να οδηγω γρη

Μας γ@μησες που μας γ@μησες με το κείμενο, έβαλες και τις φωτογραφίες και μας αποτέλειωσες.

ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΘΑ ΠΑΡΩ ΤΟ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΕΚΔΙΚΗΘΟΥΜΕ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!!


Υ.Γ. Πάντα τέτοια!!!

Αυτά είναι, μπράβο ρε παιδιά! κι όσο για μας... μας πήγατε και Ελβετία!!

Μπραβο Κωστα παντα τετοια
Πολυ ωραια περιγραφη και ωραια τοπια.




(Αντε να δω και γω πότε)






.

Φάνη, Γιώργο, Βαγγέλη, δαίμονα κλπ...
Του χρόνου με το καλό, εκεί καλοκαιράκι, θα ξαναφύγω. Κάπου.
Είμαι και επίσημα εθισμένος σε εκδρομές εξωτερικού on the road.
Ε θα σας πρήξω και θα ακολουθήσετε. Απλά είναι τα πράγματα.

Μπραβο ρε συ Κωστη μας ταξιδεψες υπεροχα !!!

μακαρι να γινει και καμμια ομαδικη εξορμηση
στα 'εξωτερικα'.

...οντως οι fotos ειναι ολα τα λεφτα, αλλα και χωρις
περιγραφη χανεται λιγο το πραγμα. Παντα τετοια σου
ευχομαι, ομορφα & αξεχαστα χλμ. να εχεις.

Μπράβο φίλε, μας ταξίδεψες .... πολύ ωραίες στιγμές

Update
Αμα θέτε ρίξτε και μια ματιά εδώ
http://freewind.tripod.com/tr_spain.htm
πανε χρόνια τώρα, και είναι ταξιδιωτικό άλλης εποχής (δεν είχαμε ψηφιακές τότε, μόνο slides)

Κώστα σε ζήλεψα διαβάζοντας το οδοιπορικό σου!!

Μπράβο ρε φίλε! Πάντα τέτοια…

Άντε να δούμε και εμείς του χρόνου

Ηλία συγχαρητήρια και σε εσένα…….Η εκδρομή στην Ισπανία αλλά και η δημοσίευση σου όλα τα λεφτά

ΜΠΡΑΒΟ σας ρε παιδιά

Ωραίος

Για να ανεβαίνεις σιγά σιγά και πιο βόρεια….

Νασται καλα βρε παιδια που μεσα απο τις φωτο και τα κειμενα σας ,ταξιδευουμε και εμεις νοερα μαζι σας.
Εγω το εχω πει αλλα και γραψει,οποιος οδηγησει στις Αλπεις μετα ενα συνδρομο στερησης θα τοχει...καθε που θα ακουει για ταξιδια αναποφεκτα θα θυμαται το η τα δικα του χλμ εκει και θα σχεδιαζει καποιο επομενο,εφικτο η και ανεφικτο συχνα
Αλλα ζωη διχως ονειρα αξιζει;

Τώρα που θυμήθηκα και αυτο το site σας στένω και αλλο ενα παλιό μου ταξιδάκι
http://freewind.tripod.com/tr_turkey.htm


Παρατήρηση #1¨τα 2 απο τα 3 ΤΑ σε αυτό το ταξίδι πλέον εχουνε αλλαχθεί με VFR ΄-)
Παρατήρηση #2¨η συνεπιβάτης στο ΤΑ σε ολα αυτά ποτε δεν παραπονέθηκε για τη σέλα, γιαυτό το έψαχνα πρόσφατα σε άλλο thread

ΜΠΡΑΒΟ ρε Κωστη!!!!!!

Μπράβο παιδιά, πολύ καλό το ταξίδι αυτό.
Να είστε καλά να ταξιδεύετε.

Μπράβο Κώστα
Πολύ καλή απόδραση .

Να δώ εγώ πότε θα το αποφασίσω

finrod wrote:Όπως ειπώθηκε και σε άλλο ταξιδιωτικό, τα ταξίδια στο εξωτερικό είναι η πεμπτουσία της μοτοσυκλεττιστικής κουλτούρας.
Όποιος έχει την οικονομική δυνατότητα πρέπει να ταξιδέψει έστω μια φορά.
Μετά θα του γίνει σίγουρα εθισμός!

Έχω κρατήσει και διάφορα άλλα στοιχεία, οικονομικά κλπ. Ίσως τα ποστάρω αργότερα.

Άντε και με το καλό την Πανελλήνια του 2011 να την κάνουμε στο εξωτερικό!

Εδώ διαφωνώ κάθετα. ¨εκανα παραπλήσιο ταξίδι 2-17 ΑΥΓ. και βγήκε πολύ πιο οικονομικά απο ό,τι κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα.
Θα το ποστάρω σε λίγες μέρες. Τώρα έχω αλλού το μυαλό μου...........
Πάντως μπράβο στον Κώστα που το έκανε και το μοιράζεται.
Άντε και του χρόνου............

Μπράβο Κώστα, πολύ ωραία παρουσίαση. Μακάρι του χρόνου μια παρέα από εδώ να πάμε έξω μαζί.

Παναγιώτης Κ. wrote:¨εκανα παραπλήσιο ταξίδι 2-17 ΑΥΓ. και βγήκε πολύ πιο οικονομικά απο ό,τι κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα.
Θα το ποστάρω σε λίγες μέρες. Τώρα έχω αλλού το μυαλό μου...........

Σωστός. Πάμε όξω, για να κάνουμε οικονομία. Το ίδιο συμβαίνει και στο σκί. Πιο φθηνά βγαίνει ταξίδι στην Γαλλία, παρά στο χιονοδρομικό της γειτονιάς σου.


(Το όνειρό μου είναι να γίνω ματσώ, να πάω Πελοπόννησο. )