Ηλεία: Μονή Ισόβας, Γεφύρι Κούκου στον Αλφειό και Ατσιχωλίτικο γεφύρι Λούσιου, 10.05.2009

Το παρόν ποστ είναι η απάντηση στο κουίζ https://vfrh.forumgreek.com/forum-f17/topic-t360.htm

Η εξόρμηση ξεκίνησε από τα Κρέστενα στις 12 το μεσημέρι. Παρέα μου δύο...αυτοκίνητα με φίλους και φίλους φίλων. Ταλαιπωρηθήκαμε λίγο αμφότεροι αλλά περάσαμε όμορφα στο τέλος.
Η διαδρομή ακολουθεί για αρκετά χιλιόμετρα τον δρόμο Κρέστενα-Αναδρίτσαινα (ο οποίος στην Ανδρίτσαινα διακλαδίζεται προς Καρίταινα ή Ναό Επικούρειου Απόλλωνα) και μετά από 25 περίπου χιλιόμετρα όμορφης διαδρομής (τουλάχιστον την άνοιξη που το έδαφος είναι πράσινο, γιατί η φωτιά του 2007 σάρωσε κάθε δέντρο στην περιοχή) στρίβουμε αριστερά προς το χωριό Τρυπητή. Αφού απολαύσουμε κάποιες καταπατήσεις (φρεσκοφυτεμένες ελιές μέσα σε πρώην δάσος ) περνάμε μέσα από το χωριό και το αφήνουμε πίσω μας. Σε μια διασταύρωση εντός του χωριού που ίσως μπερδευτείτε, ακολουθείτε τον δεξιό κατηφορικό δρόμο. Το χωρίο είναι κτισμένο σε ένα λόφο με θέα στον Αλφειό ποταμό τον οποίο θα διακρίνετε κοιτώντας δεξιά. Όπως κατηφορίζει ο δρόμος και στη μοναδική δεξιά φουρκέτα θα δείτε ένα δρόμο να φεύγει αριστερά σας (έχει και μια πηγή εκεί). Σε 100 περίπου μέτρα στα δεξιά σας θα δείτε τα ερείπια ενός ορθόδοξου ναού. Παρκάρετε και κατεβείτε. Τα σκυλιά που σίγουρα θα ακούσετε είναι πάντα δεμένα (εκτός και αν σταθείτε οι μόνοι άτυχοι της ιστορίας )

Πίσω από τον ορθόδοξο ναό (Αγίου Νικολάου) υπάρχουν τα ερείπια της καθολικής μονής Ισόβας. Βρισκόμαστε στα 1204 και η Κωνσταντινούπολη έχει αλωθεί από τους Φράγκους. Η επικράτεια του Βυζαντίου έχει μοιραστεί σε μικρά πριγκηπάτα και δουκάτα. Η Πελοπόννησος είναι ένα από αυτά και ανάμεσα στους Φράγκους που έρχονται να μείνουν είναι οι Κιστερκιανοί μοναχοί. Οι Κιστερκιανοί μοναχοί αποτελούν κλάδο των Βενεδικτίνων, που σχηματίστηκε το 1098 από τον ηγούμενο Robert στη βουργουνδική πόλη Citeaux, προκειμένου να τηρηθούν πιο αυστηρά οι κανόνες και τα διδάγματα του Αγίου Βενέδικτου, όπως διάβασα στο διαδίκτυο, αλλά δεν ξέρω τι έλεγαν τα κηρύγματα αυτά! Συμμετείχαν, ενεργά, στις σταυροφορίες και βέβαια έπαιρναν ως ανταλλάγματα εκτάσεις. Στην Πελοπόννησο υπάρχουν, από όσο ξέρω, δύο μοναστήρια αυτού του τάγματος. Τα ερείπια του ενός θα τα βρείτε δεξιά σας όπως θα πηγαίνετε λίμνη Τσιβλού, αν πάτε από Στυμφαλία λίμνη (Μονή Ζαρακά, δείτε εδώ http://odysseus.culture.gr/h/2/gh251.jsp?obj_id=12721). Το άλλο είναι η μονή Ισόβας. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό σε διαστάσεις κτίσμα, η ξύλινη στέγη βέβαια έχει καταρρεύσει προ πολλού, όπως και το ιερό και ο νότιος τοίχος. Ωστόσο ο βόρειος τοίχος με τα χαρακτηριστικά παράθυρα και ιδιαίτερα η δυτική πανύψηλη αψίδα δίνουν μια εικόνα για την αρχική μεγαλοπρέπεια του ναού. Δυστυχώς, δεν ξέρω σε ποιον άγιο ήταν αφιερωμένος. Όταν οι Φράγκοι την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια μερικές δεκαετίες αργότερα, ο ναός εγκαταλείφθηκε και κάποια στιγμή κτίστηκε ο ορθόδοξος ναός δίπλα του, πιθανότατα με υλικό από τον καθολικό. Μόλις πέρσι έγιναν κάποιες εργασίες αναστήλωσης και έτσι μπορούμε να είμαστε κάπως αισιόδοξοι για τη συνέχεια. Δυστυχώς, κόπηκε μια γιγάντια καστανιά που υπήρχε εντός του ναού αλλά ίσως είναι καλύτερα για τη στατική του ισορροπία.

Ο δυτικός τοίχος


Τα παράθυρα στο βόρειο τοίχο με τα υποστηλώματά τους.

Το ιερό του Αγίου Νικολάου και στο βάθος ο καθολικός ναός.

Συνεχίζουμε τον δρόμο από όπου ήρθαμε και μετά από λίγο βλέπουμε μπροστά μας μεγάλη γέφυρα που διασχίζει τον Αλφειό αλλά εμείς στρίβουμε αριστερά προς Δαφνούλα και Αλιφείρα. Η διαδρομή μετά από ένα σημείο ανεβαίνει σιγά σιγά σε μεγαλύτερο υψόμετρο και δίνει όμορφη θέα αν και η φωτιά έχει κάψει και εδώ τα πάντα. Στην Αλιφείρα έχουμε 2 επιλογές, αριστερά πάμε στην ομώνυμη αρχαία ακρόπολη(μια άλλη φορά) και δεξιά πάμε προς μονή Σεπετού (σας χρωστώ την ιστορία της). Δυστυχώς ήταν κλειστή 2-5 οπότε φεύγουμε, δεξιά μας μέσα στο φαράγγι βλέπουμε μεγαλειώδη καταρράκτη (σας το χρωστώ και αυτό...) και βγαίνοντας στον κεντρικό δρόμο Κρεστένων - Ανδρίτσαινας (στον οποίο ήμασταν πριν στρίψουμε για Τρυπητή) πάμε αριστερά προς Ανδρίτσαινα. Συνεχίζουμε προς Καρύταινα τη φανταστική διασρομή που έχει περιγραφεί εδώ https://vfrh.forumgreek.com/forum-f37/topic-t348.htm και στο 25ο χιλιόμετρο (υπάρχουν σχετικά ταμπελάκια) στρίβουμε αριστερά στον φαρδύ χαλικοστρωμένο δρόμο. Κατηφορίζουμε, πια, προς το φαράγγι του Αλφειού, περνάμε τσιμεντένια τραπέζια κάτω από πολλά πλατάνια (ωραίο μέρος για στάση), εκκλησάκια, ερείπια παλιού οικισμού και ελάχιστα σπίτια και κάποια στιγμή βλέπουμε αυτό:

Είναι το γεφύρι του Κούκου. Βρίσκεται στο πιο στενό βραχώδες πέρασμα του Αλφειού, στα Μάραθα (Βλαχορράφτη). Διευκόλυνε την επικοινωνία των χωριών της δυτικής Γορτυνίας με την Ανδρίτσαινα. Κτίστηκε το 1880, είναι μονότοξο και το ύψος του είναι 34 μέτρα. Το όνομά του το οφείλει σύμφωνα με την παράδοση στον Κούκο, που τον μαχαίρωσε ο Μπραίμης, νονός του σε μια συναλλαγή που είχαν για ένα σφαχτό. Στο σημείο αυτό καταλήγει το ράφτινγκ που ξεκινάει στο Λούσιο. Το γεφύρι κόβει την ανάσα όπως είναι γαντζωμένο στο στενό.

Σε αυτό το σημείο οι λογικοί επιστρέφουν από τον ίδιο δρόμο. Για αυτό...εμείς διασχίζουμε το γεφύρι και παίρνουμε τον σαφώς χειρότερο απέναντι χωματόδρομο που ανηφορίζει για ώρα μέχρι το χωριό Βλαχορράφτη (ή Μάραθα). Το ένα από τα δύο αυτοκίνητα έκαψε δίσκους συμπλέκτη στην προσπάθεια αυτή και χρειάστηκε να έρθει οδική βοήθεια, αλλά ευτυχώς είχαμε βγει στην άσφαλτο. Ο οδηγός του μου μιλάει ακόμα ευτυχώς.
Πριν γίνουν όλα αυτά, όμως, έχουμε δει στη μέση του πουθενά ένα παρατημένο σχολικό, της σχολής Μωραϊτη παρακαλώ

αλλά και έχουμε θαυμάσει το άγριο αρκαδικό τοπίο. Ο δρόμος που ελίσσεται στο βάθος είναι ο χαλικόδρομος κατάβασης ενώ ο δρόμος ψηλά αριστερά είναι ο δρόμος Ανδρίτσαινα - Καρίταινα.
Φτάνουμε τελικά στον Βλαχορράφτη, όπου και άσφαλτος. Ο Βλαχορράφτης είναι ένα χωριό εξαιρετικής αρχιτεκτονικής. Φωτογραφίες δεν έχω να σας δείξω, γιατί είχαμε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης με το αμάξι, απλά προτείνω να πάτε στην πρώτη ευκαιρία (ακολουθώντας την ανάποδη διαδρομή από αυτή που περιγράφεται παρακάτω) και να πιείτε καφεδάκι στο καφενεδάκι του χωριού κάνοντας ταυτόχρονα ένα ταξίδι στον χρόνο. Προς τα πίσω, Βαγγέλη!
Το επόμενο χωριό λέγεται Ατσίχωλος και μετά είναι η Καρίταινα. Ανάμεσά τους και δίπλα ακριβώς στον δρόμο βρίσκεται αυτό:


Το ποτάμι είναι ο Λούσιος, παραπόταμος του Αλφειού. Από εδώ ξεκινά το ράφτινγκ που σταματά στο γεφύρι του Κούκου. Το τόξο του είναι χαρακτηριστικό και έχει δυτικά ένα μικρό ανακουφιστικό άνοιγμα. Είναι ένα εντυπωσιακό και καλοσυντηρημένο γεφύρι. Στα 5 χιλιόμετρα μας περιμένει καφεδάκι στην Καρίταινα και επιστροφή στην εξωτική Ζαχάρω.

Γεια σας

Εντυπωσιάζομαι με τις εικόνες που μας χαρίζεις...
Εντυπωσιάζομαι με τα μέρη που έχεις ταξιδέψει...

Μα πιο πολύ με εντυπωσιάζει η γνώση που έχεις για τον κάθε τόπο που έχεις πατήσει...

Πάντα τέτοια... κι άντε τα επόμενα να τα δούμε από κοντά.

Προσθέτω ορισμένες πρόσφατες φωτογραφίες από τη μονή Ισόβας.

Η μονή όπως φαίνεται από το δρόμο που έρχεται από την Τρυπητή.



Τα παράθυρα του βόρειο τοίχου.



Δεξιά η μονή Ισόβας και αριστερά ο ναός του Αγίου Νικολάου



Τα καταπράσινα χόρτα της προηγούμενης επίσκεψης ξεράθηκαν.



Κάπου εκεί κοντά ένα πεύκο έχει αναπτυχθεί πάνω στα ερείπια ενός σπιτιού!

Νομίζω κάπου μέσα στα δέντρα διέκρινα το ρομπέν των δασών. Σίγουρα πάντως πίσω από το βόρειο τοίχο φαίνεται καθαρά ο Λάνσελοτ και οι υπόλοιποι ιππότες.

Εντελώς μεσαιωνικό τοπίο. Nice!!

Ωραίο το πεύκο...
Κάτι μου θυμίζει, νομίζω κάιτ δέντρα που έβγαιναν από ένα σπίτι.
Κοσμογυρισμένε Φυσικέ, σου λέει κάτι;

Κώστα, μήπως εννοείς την Αγία Θεοδώρα στο Βάστα Αρκαδίας με τα 17 δέντρα στη σκεπή;



Πληροφορίες: http://www.megalopolis.gr/joomla/index.php?option=com_content&view=article&id=52&Itemid=79

Υπάρχει και ένας ναός στα Ζαγοροχώρια με ένα δέντρο στη σκεπή του, αλλά δεν θυμάμαι πού. Το ψάχνω...

Μπράβο ρε Τάκη! Αυτή τη διαδρομή ήθελα πολύ να την κάνω με αφετερία Καρίταινα και χωρίς το vfr... πολύ ωραία!!

Κάτι άλλο μου θυμίζει Τάκη.
Πάντως μοιάζει πολύ με αυτό της Αρκαδίας που δεν έχω επισκεφτεί.

Εμένα μου θυμίζει αυτό:

..........................