12205χλμ - 626λτ βενζίνης - 48 μέρες (Μέρος Ι+II+III+IV+V)

Το καλοκαίρι του 2010.
Η αλλιώς πώς αντί για εδώ πήγαμε εκεί, πώς αντί για καύσωνα φάγαμε το κρύο της αρκούδας, πώς κάναμε Χριστούγεννα δεκαπενταύγουστο (ναι κανονικά με Αη Βασίλη, ταράνδους, τα πάντα όλα, όχι αστεία) παίξαμε χιονοπόλεμο τέλος Αυγούστου, και όλα αυτά αφού φυσικά πρώτα αλλάξαμε τη μισή μηχανή στο δρόμο. Μπορείς να το πεις και αξιοπιστία Honda (πάντως επιστρέψαμε και όχι με αεροπλάνο).
Μια περιγραφή του οδηγού και της συζύγου . Τα αγοράκια μπλε τα κοριτσάκια κόκκινα (όπως και τα μπουφάν).

18/7/10
Όλα έτοιμα από καιρό, νέα αλυσίδα, αμορτισέρ, λάστιχα τακάκια, λαδάκια. Για αυτή τη στιγμή. Βάζουμε τα δερμάτινα, αχ αυτή η μυρωδιά του πέτσινου, άρωμα ταξιδιού, φοράμε και τις μπότες, η ιεροτελεστία του αρματώματος. Και επιτέλους βάζω μπροστά, άντε καλό μας ταξίδι. Ποιός ξέρει τι μας επιφυλάσσει το ταξίδι. Ένα είναι το σίγουρο στην επιστροφή θα έχουμε πολλές νέες εικόνες για τις μέρες του χειμώνα.


Ξεκίνημα στις 8:02 πμ από το σπίτι μας. Καφεδάκι για μια ωρίτσα στην αγαπημένη μας Ιτέα στις 9:45.


Προορισμός μας το λιμάνι της Πάτρας, όπου είμαστε στις 12:40. Αναχώρηση με το Superfast XI στις 14:30 προς Ancona!


Πρώτη φορά με το καράβι. Συνήθως η διαδρομή προς την κεντρική Ευρώπη μέσω Σκοπίων, Κοσόβου, Μαυροβουνίου με πρώτο σταθμό Budva ή Dubrovnik ή εναλλακτικά μέσω Σκοπίων Σερβίας με πρώτο σταθμό το εθνικό πάρκο Plitvicka Jezerra στην Κροατία. Φέτος με έκπτωση 50%, 366ευρώ μετ επιστροφής σε δίκλινη εξωτερική καμπίνα, οπότε ευκαιρία να απαρνηθούμε το κλασσικό μας δρομολόγιο. Άλλωστε φέτος πρώτος σταθμός θα είναι το Rovinj στην Istria στη βόρεια Κροατία.
18 Ιουλίου η πρώτη μέρα των διακοπών που θα κρατήσουν αν πάνε όλα καλά μέχρι τις 3 Σεπτέμβρη. Η σκέψη μεγαλειώδης, σχεδόν απίστευτο...

18 Ιουλίου! Το ταξίδι μας μόλις ξεκίνησε! Το πλοίο σχετικά άδειο,η καμπίνα μας συμπαθητική και η θάλασσα λάδι...


Στις 19:45 δένουμε στο λιμάνι της Ηγουμενίτσας, απ' όπου ένα τέταρτο αργότερα θα φύγουμε μέσα αστραπές, βροντές και μία μπόρα να μας δροσίζει!


19/7/10 και 11:45μμ τοπική ώρα, αποβιβαζόμαστε στην Ανκόνα. Θα ακολουθήσουμε τον παραλιακό δρόμο προς Rimini και Venice και έπειτα το γνωστό προς Triest, Koper. Στις 7:15 το απόγευμα το Rovinj μας καλωσορίζει!


Γιατί να πάρουμε την Autostrada ας πάμε παραλιακά μέχρι Βενετία, είναι και λίγο μικρότερη η διαδρομή γλιτώνουμε και ένα μέρος των διοδίων, βλέπουμε και κάτι.
Από Ancona ως το Rovinj 539km τίποτα το ιδιαίτερο τελικά η διαδρομή μέσω Rimini. 12 ευρώ διόδια στην Ιταλία από Βενετία ως Triest, 25€ για vignette για 6 μήνες (εναλλακτικά 7€ για μία εβδομάδα) στην Σλοβενία και 1,3€(9kuna) διόδια στην Κροατία. Απογευματάκι στο μαγευτικό Rovinj. Απλά υπέροχα!!


ROVINJ
Ένας από τους πιο αγαπημένους προορισμούς μας!



Περπάτημα στην green zone και τα καλντερίμια του,δροσερή μπύρα με θέα το απέραντο μπλε στο προαύλιο της Αγίας Ευφημίας,κάθε είδους ψαρομεζέδες και ατελείωτα παγωτά! Θεϊκές απολαύσεις...

Και λίγες πληροφορίες για τις τιμές: διαμερίσματα δίκλινα γύρω στα 50€ high season,πλήρες μενού ψαριών από 4 έως 10€, και για δύο άτομα 20€. Μπύρα 0,5 L 2-2,5€.Καφές 0,7-1,8€.

Τι να πει κανείς για το Rovinj, Μαγεία! Οι φωτογραφίες τα λένε όλα. Και όπως λέει και η wikipedia "It is also unofficially considered one of the most beautiful towns on the Adriatic coast"








Απολαμβάνεις ένα ποτήρι κρασί ή μπύρα βλέποντας τον ήλιο να χάνεται στην Αδριατική, σε ένα όμορφο καφέ στην Αγία Ευφημία. Γκαζόν, φαναράκια στα τραπεζάκια, μπαμπού πολυθρονίτσες για δύο. Barbara Streisand και memories διακριτικά στα ηχεία. Πανδαισία χρωμάτων και μουσικής, ομορφιά, γαλήνη, όλα τα προβλήματα έχουν χαθεί κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού. Στιγμές πραγματικής απόλαυσης…Αχ ας μην πέσει ποτέ αυτός ο ήλιος.



Μια τεράστια σε μήκος green zone πευκόφυτη με μικρά beach bar, άπειρα δρομάκια να περπατήσεις και να ποδηλατήσεις χωρίς αυτοκίνητα ή μηχανάκια. Χιλιάδες τουρίστες απ'όλη την Ευρώπη έχουν κατέβει με τα αυτοκίνητά τους (όχι με γκρούπ σε ξένες αλυσίδες ξενοδοχείων), τα τροχόσπιτά τους, για να περπατήσουν, να ποδηλατίσουν.Κάνουν τις βόλτες τους να αφήνουν τα λεφτά τους (στα εστιατόρια, στα καφέ στα διόδια στα εισιτήρια στα καραβάκια παντού) και εμείς ακούμε θεωρίες ότι θα γίνουμε βιομηχανική χώρα. Ας ξυπνήσουμε επιτέλους, έχουμε ένα από τα ωραιότερα οικόπεδα του πλανήτη, αρκεί να κάναμε έξυπνη διαχείρηση αυτού του πλούτου και δε χρειαζόμαστα ούτε ένα εργοστάσιο.






Postojna - Predjamski grad- Bled
Μονοήμερη εξόρμηση στη Σλοβενία, η οποία φημίζεται για τα σπήλαιά της. Το Postojna jama είναι ο φετινός μας προορισμός. Ένα πολύ μεγάλο σπήλαιο, στο οποίο αρκετό μέρος της περιήγησης γίνεται με τρενάκι.



Δωρεάν στεγασμένος χώρος παρκαρίσματος για μοτοσυκλέτες, ακόμη και αν δε θες να επισκεφθείς το σπήλαιο έχει ένα όμορφο παρκάκι με λιμνούλες για βόλτα. 20€ η είσοδος στο σπήλαιο, εντάξει καλό ήταν αλλά το Skocjanske Jama που επισκεφθήκαμε πέρσι ακόμη καλύτερο, πραγματικά εντυπωσιακό.


Πολύ κοντά βρίσκεται το κάστρο Predjamski, επιβλητικό, σε πανέμορφο τοπίο.
Έπειτα από κάποια χιλιόμετρα χωματόδρομου (ας είναι καλά το iGo), προσεγγίζουμε την περιοχή του Bled. Εδώ αρχίζει το εθνικό πάρκο Triglavski.




Εντυπωσιακό το κάστρο σε καταπληκτική τοποθεσία, αλλά το IGo αποφάσισε να κάνουμε 30+ χιλιόμετρα off road, για κάποιους δικούς του ανεξήγητους λόγους. Γενικά δεν του χαλάω χατίρι και το’χει καταλάβει, έχουμε όμως παρόμοια γούστα LOL . Όντως και αυτή τη φορά άξιζε τον κόπο. Πανέμορφη διαδρομή μέσα από δάση οξυάς και ελάτων, βατός ο χωματόδρομος, εξαίσια η μυρωδιά της υγρασίας, Όμορφα ήταν. Αν ήταν τραγούδι θα ήταν το «There’s a new star up in heaven tonight: από τον Chris de Burgh



Η μέρα μας έκανε το χατίρι και διατηρήθηκε αρκετά ηλιόλουστη, οπότε ο καφές πλάι στη λίμνη στο Bled ήταν απ'τους ωραιότερους. Πολύ κοντά βρίσκεται η Bohinjsko jezero, επίσης πανέμορφο τοπίο. Η Σλοβενία αποδείχτηκε τρομερή, αν και δύσκολη να ανοίξει παράθυρο ήλιου!


Το πρόγραμμα για φέτος προβλέπει (υποτίθεται) λίγα χιλιόμετρα. Μερικές μέρες στην περιοχή του Bled, άντε μέχρι Αυστρία άντε λίγη Ελβετία κανα πέρασμα σε ορεινά περάσματα στις Άλπεις. Αυτός ο καιρός δε λέει να στρώσει όλο βροχές για το Bled και την περιοχή, οπότε ψάχνω εναλλακτικές, κατεβάζω καιρό για Γαλλία, Ισπανία κατεβάζω και για Σκανδιναβία και…. βλέπω ένα ωραιότατο παράθυρο 3-4 ημερών με καθαρή τη Σουηδία και σχετικά καλά για Nordkapp. Ξεκούραστοι άνθρωποι, μας είχαν φάει και οι τα ηλιοβασιλέματα στο Rovinj (βάλε και τις μπύρες και το αλκοόλ που μην ξεχνάμε καίει και τα εγκεφαλικά κύτταρα), την πήραμε την απόφαση.
To GPS έλεγε 4500χλμ ως το Nordkapp και σύμφωνα με τον καιρό είχαμε 3 μέρες για να φτάσουμε πριν χαλάσει ο καιρός εκεί.

Οπότε το πρόγραμμα έλεγε πέρασμα μέσα από Σλοβενία είσοδος στην Αυστρία από το τούνελ Karavankel και μετά καρφί Autobahn για Salzburg-Munchen οδήγηση όλη νύχτα Hannover, Hamburg, Kiel, είσοδος Σουηδία από τη γέφυρα Σουηδίας Δανίας και σύμφωνα με το απολύτως λανθασμένο μου πρόγραμμα κατά το μεσημέρι της επομένης να είμαστε κοντά στη Lulea, οπότε οδήγηση ως το βραδάκι, διανυκτέρευση κάπου στην περιοχή και την επομένη ξεκίνημα για το Nordkapp. Πέρσι είχα κάνει αυτή τη διαδρομή με προορισμό το Γκετεμπόργκ της Σουηδίας. Η μεγαλύτερη διαδρομή που είχα κάνει(ως τότε) με διακοπή μόνο για βενζίνη και καφέ είναι 2200χλμ. 2-3 φορές είχα κάνει 1600χλμ μονοκοπανιά Οπότε υπολόγιζα περίπου 3200-3500 σερί και τα ρέστα μετά από διανυκτέρευση. Χα χα χα, ε ρε γέλια που θα έπεφταν στη συνέχεια και ας μην το ήξερα ακόμη.

(συνεχίζεται… στο μέρος ΙΙ αλλά θέλω λίγο χρόνο να το σουλουπώσω)

Αυτα ειναι....

Δε συνηθίζω να γράφω μέχρι να τελειώσει ένα ταξιωτικό αλλά δεν άντεξα...
Κάτι μου λέει ότι θα διαβάσουμε τρελό ταξιδιωτικό...
Πολύ καλή η περιγραφή σας (ειδικά η εναλλαγή μία ο ένας - μία ο άλλος μου αρέσει πάρα πολύ!) και οι φωτογραφίες υπέροχες!!

Συνεχίστε να μας ταξιδεύετεεεεε!!!

Ε ναι, δεν είναι εύκολο να κρατηθεί κανείς....

Κουμπάρια go on!!!

για συνεχάτε για συνεχάτε παρακαλώ !!!!!

έχω έτοιμο καφέ και τη χρυσή κασετίνα δίπλα....

Ακόοοοοοοοοοομαααα???????????

........................................................................

Έπειτα από 24 μέρες στον θαλασσινό παράδεισο ήρθε η ώρα της απόφασης:πάμε Nordkapp μιας και υπάρχει ωραίο παράθυρο ήλιου; Για τρελούς ψάχνεις; Ε!μόλις τους βρήκες...Θα καταλάβεις το μέγεθος της τρέλας στην πορεία...
Η Αυστρία πάντα υπέροχη, καταπράσινη, λίγο συννεφιασμένη σήμερα!
19:00 και νά'μαστε αρματωμένοι με τα αδιάβροχα σε δυνατή μπόρα στην περιοχή του Μονάχου. Και οι ώρες κυλούν μαζί με τα χιλιόμετρα της autobann: Hanover, Hamburg, Kassel, Kiel για πρώτη φορά χωρίς μια ψιχάλα!

12/8/10 10:10πμ τοπική ξεκίνημα
Όλα υπέροχα και καταπληκτικά περνάμε την Σλοβενία και την Αυστρία εν μέσω καταπληκτικού καιρού και όλα δείχνουν ρόδινα. Πριν το Μόναχο, η καθιερωμένη καταιγίδα, ρίχνει καρέκλες, μετά από κανά 10λεπτό μπαίνω σε ένα βενζινάδικο, βάζω βενζίνη, ευκαιρία να περάσει και η μπόρα. Έχουμε μαζί μας κάτι αδιάβροχα παλαιά, της συμφοράς (καθότι όπως θυμάστε υποτίθεται δεν θα κάναμε πολλά χιλιόμετρα), ευτυχώς δεν έχουν μπάσει ανεπανόρθωτα. Η κατάσταση στρώνει, σταματάει να βρέχει και περνάμε όλη τη Γερμανία με καθαρό ουρανό και 17C όλη νύχτα. Ξημερώματα λίγο πριν μπούμε Δανία ομίχλη και ψιχάλα με μπόλικη υγρασία και η κούραση της νύχτας αρχίζει να φαίνεται αλλά ευτυχώς ο ήλιος βγήκε να μας ζεστάνει.


11:00 πμ, Δανία καλημέρα! Και μάλιστα χωρίς πολλά συννεφάκια, με θερμοκρασία γύρω στους 24C. Απολαυστικός ο καφές πλάι στη γέφυρα του Odense και ακόμα πιο συγκλονιστική, λόγω ωραίου καιρού, η οδήγηση σε αυτή τη γέφυρα και φυσικά στον απόλυτο ορισμό γέφυρας Δανίας - Σουηδίας Oresund.


Βέβαια είναι ξεκάθαρο το πρόγραμμα δεν βγαίνει, εγώ έλπιζα να είμαστε ξημερώματα Σουηδία και εμείς τα καταφέρνουμε μόλις το μεσημέρι.
Πέρσι τη γέφυρα δεν την είχαμε καλοδεί γιατί όταν ανεβαίναμε ο καιρός ήταν χάλια, και όταν κατεβαίναμε ήταν νύχτα, φέτος τέλειες οι συνθήκες πραγματικό μεγαλείο. Και τα διόδια μεγαλείο βέβαια αλλά χαλάλι.







(Τραβηγμένες εν κινήση οι περισσότερες οπότε όχι ότι καλύτερο)

Είναι τέλεια η θερμοκρασία, καθόλου βροχή και ο δρόμος που πέρυσι ήταν συνώνυμο της κόλασης, (πολλή βροχή, ορατότητα ελάχιστη, κρύο και όλα μούσκεμα), σήμερα κέρδισε μια θέση στις ομορφότερες και ταυτόχρονα απολαυστικές διαδρομές. Ορίζοντας φωτεινός και απέραντος, δάση και πλατιές εκτάσεις πράσινου, ευθείς δρόμοι.

Πέρσι σε αυτό το κομμάτι της διαδρομής και μέχρι Γκετεμποργκ είχαμε φάει τη βροχή της ζωής μας, μιλάμε για κατάρα, είχαν μπάσει τα πάντα (με εξαίρεση τις Dainese μπότες της Βιβής). Φέτος μεγαλείο, ζεστούλα, ήλιος (εντάξει και με σύννεφα κατά τόπους και βροχούλα φάγαμε μια ψιλή αλλά σε σχέση με πέρσι μεγαλείο) για δες τι ωραία που είναι!!





10:00 μμ, Στοκχόλμη καληνύχτα...και προχωράμε απτόητα. Ε! μην είμαστε και υπερβολικοί στις απαιτήσεις μας: μια ψιλοβροχούλα και λίγη υγρασία κατά τόπους ως εδώ είναι απλά πταίσματα.
Η θερμοκρασία θα κατέβει ως τους 16, η ομίχλη θα πυκνώσει από τα μεσάνυχτα και μετά. Το τοπίο μέσα στο δάσος, τις λίμνες και την ομίχλη είναι φανταστικό. Η οδήγηση όμως εξαιρετικά δύσκολη. Το σκοτάδι ήρθε γύρω στα μεσάνυχτα και από τις 2:30πμ άρχισε και πάλι να φωτίζεται ο ουρανός!


Δρόμο παίρνω δρόμο αφήνω, τελικά είναι μεγάλη αυτή η χώρα, βραδάκι φτάνουμε Στοκχόλμη, σκληροπυρηνικός εγώ, όχι δε μασάω, θα οδηγήσω άλλη μια νύχτα, και δώστου, αρχίζει και να ψιλοβρέχει, πέφτει και μια ομίχλη μέσα στα δάση και τις λίμνες, την έχω δαγκώσει λέμε. Μες τα μαύρα μεσάνυχτα λοιπόν και μέσα στη βροχή κάποια στιγμή σταματάω για βενζίνη, ακούω το φαν να δουλεύει, πάνω από 15-16C δεν έχει, μπα περίεργο λέω το πείραξαν οι συνθήκες και δεν του δίνω σημασία. Εκεί που βάζω βενζίνη βλέπω και ένα ποταμάκι να κυλάει κάτω από τη μηχανή, κατεβαίνω πιάνω το νεράκι, κρύο είναι, μπα περίεργο ξαναλέω, να δεις που με το καινούργιο αμορτισέρ θα μαζεύει κάπου νερό και το αδειάζει σιγά σιγά. (Άλλωστε πριν βάλω το fender extender, όταν σταμάταγα στη βροχή γινόταν σάουνα, από τα νερά που είxε πετάξει η μπροστά ρόδα στο ψυγείο). Κούνια που με κούναγε και λίκνο που με λίκνιζε. Ρίχνω μια ματιά και στο δοχείο υπερχείλισης πάνω από το max το βλέπω, μα εγώ δεν είχα βάλει τόσο νερό, περίεργο ξαναματαλέω αλλά και πάλι ατάραχος ο δικός σου πέρα βρέχει.
Και συνεχίζω, κατά τις 2:30 αρχίζει να φωτίζει, πάλι καλά σκέφτομαι να ζεσταθεί το κοκαλάκι μου, απόκοσμο το θέαμα, αρχίζει να καθαρίζει ο καιρός και από τις εκατοντάδες λιμνούλες δώστου να σηκώνονται σύννεφα υγρασία, κανένας στο δρόμο μόνο κάτι νταλίκες μεταφορών (UPS,DPD κ.λ.π.) ωραία λέω θα σκάσει μύτη και κανα ξεχασμένο Σουηδικό λιμναίο τέρας και κονομήσαμε, δύο νύχτες άυπνος και την έχω δαγκώσει ανεπανόρθωτα. Σταματάω σ’ένα πάρκινγκ και... τσακίζω ένα τεράστιο πακέτο πατατάκια. χα χα χα!!!!
Ξημερώνει, όντως εντυπωσιακό το θέαμα, λίμνες, δάση, καταπληκτικά, ωραία λαμπρή μέρα.




Ευτυχώς γύρω στις 9 επανακτήσαμε δυνάμεις και θερμοκρασία ικανή να μας ωθήσει προς το στόχο μας. Η διαδρομή που ακολουθούμε είναι ουσιαστικά ο Ε4, από Στοκχόλμη, Ουψάλα, Lulea. Το πολύ καλό στην οργάνωση των Σουηδών είναι ότι βρίσκει κανείς αυτόματες αντλίες βενζίνης σε πολλά σημεία.

Το Igo όταν το είχα προγραμματίσει μου πρότεινε να πάνω από Κιρούνα. Προφανώς κάπου στο δρόμο έστριψα λάθος χωρίς να το πάρω χαμπάρι οπότε έκανε επανυπολογισμό και άλλαξε τη διαδρομή ώστε να μας πάει από Φινλανδία. Τι είχαμε τι χάσαμε, καλό το λάθος διότι μας έδωσε την ευκαιρία να πάμε και στο χωριό του Αη Βασίλη.

Λίγο πριν μπούμε Φινλανδία βλέπω άλλη μια ταμπέλα για προσοχή στους ταράνδους, καλά λέω παπάδες αφού δεν έχω δει ούτε έναν, και πριν προλάβω να τελειώσω τη σκέψη μου να’σου ο κερατάς στη μέση του δρόμου και είναι και μεγάλα παναθεμά τους, δεν είναι σαν τα γίδια τα δικά μας (που κι αυτά πονάνε, αν δεν το πιστεύετε ρωτήστε το γείτονά μου που έσκασε ξεκράνωτος με τα μούτρα σ’ένα φουντωτό τσαχπίνικο στο δρόμο για Λιμνιώνα και έκανε 3 εβδομάδες να φάει κανονικό φαγητό μετά από 2 εβδομάδες στα ΚΑΤ). ABS, CBS και καμιά δεκαρία ακόμη αρχικά-συντμήσεις σε λειτουργία, τη γλιτώσαμε και το’χω και σε φωτογραφία. Και για να το εκδικηθώ στο επόμενο βενζινάδικο έφαγα και τον ξαδερφό του σε μορφή αποξηραμένου καπνιστού σνακ. Καλό ήταν, δε λέω LOL

Τέλος πάντων αφού τη σκαπουλάραμε και με τον τάρανδο μπήκαμε Φινλανδία.


Και οι τρελοί στον κόσμο τους...Διαλείμματα ελάχιστα, κυρίως για βενζίνη, ώστε να εκμεταλλευτούμε το δώρο του καιρού. Βγαίνουμε από τον Ε4 και ακολουθούμε τον 99, ο οποίος μας οδηγεί στον Αρκτικό κύκλο μέσω Φιλανδίας στο ύψος του Övertornea Pello...ΝΑΙ στον αρκτικό κύκλο!


Κάπου εδώ τα 660χλμ - 10 h για Nordkapp φαντάζουν πια ακατόρθωτα. Και θα συμβεί μια από τις εντελώς τυχαίες, αλλά πιο συναρπαστικές ταξιδιωτικές εμπειρίες...
16:00 η ώρα που σαν καλά και υπάκουα ξωτικά θα μπούμε στο δικό μας ξύλινο σπιτάκι, εδώ στη Λαπωνία, να αφήσουμε κάμποση από την κούραση και την αϋπνία των δύο προηγούμενων ημερών.





Το καταραμένο εξάρτημα (βλ satnav, gps) επιμένει ότι απέχουμε ακόμη 650χλμ (10+ ώρες) από το Nordkapp οπότε ομολογώ την ήττα μου δεν πάει άλλο. Πρέπει να βρούμε κάπου να μείνουμε, και τι βρίσκουμε; Μια ωραιότατη ξύλινη καλύβα μέσα στο δάσος με τη σάουνά της, τα Χριστουγεννιάτικα φωτάκια της στην εξώπορτα σούπερ εξοπλισμένη, μεγαλείο.



Σιγά μη φύγω την επομένη για Nordkapp, έχω και δικαιολογία, χαλάει ο καιρός στο Honingsvag λέει το κινητό, οπότε ευκαιρία να μείνουμε 2-3 μερούλες εδώ να κάνουμε τα ξωτικά του δάσους και όταν στρώσει ο καιρός πάμε κατά πάνω.



3690 (!)χλμ (To qstarz λέει 3671) με στάσεις μόνο για καφέδες, βενζίνη και φαγητό. Ο υπολογιστής ταξιδιού λέει ότι η μηχανή ήταν σε κίνηση 38ώρες 42 λεπτά. (Συνολο χρόνου 2 μέρες 5 ώρες 26 λεπτά και κάτι ψιλά δευτερόλεπτα.)Καθόλου σοφή επιλογή αλλά πάντως τη σκαπουλάραμε χωρίς προβλήματα. Ορκίστηκα στον εαυτό μου να μην το ξανακάνω ΠΟΤΕ.
Κόστος από Rovinj :
Karavankel : 6.5€
Tauern tunnel: 9.5€
Οι δύο γέφυρες Δανίας-Σουηδίας : 22€+21€
Σύνολο σε διόδια 59€
Βενζίνες για αυτά τα 3690χλμ :183€

Η συνέχεια στο επόμενο .....αύριο πάλι

Εντάξει τα ταξιδιωτικά του VFRH είναι σε ΑΛΛΟ επιπεδο, διαβάζω και μένω σαν ηλίθιος, τυπάκια να πηγαίνουν βολτούλα την μισή ευρώπη λες και πήγαν Σουνιάδα... Και δεν είναι ένα, δεν είναι δύο τα ταξιδιωτικά...

Μπράβο ρε παιδια, σας θαυμάζω!

Μια παρατηρησούλα, έτσι να μην ξεχνιόμαστε, στο χωριό του καθολικού Άη Νικόλα πήγατε, όχι στο χωριό του ορθόδοξου Άη Βασίλη, μην ξεχνάμε και την ιστορία μας.

Έκτακτο παράρτημαααααααα

Από σήμερα αρχίζουν οι εγγραφές στον όμιλο με το διακριτικό τίτλο "Σκοτώστε τον Βλάσση αφού πρώτα τον βάλετε να φάει ένα χάρτη της Ευρώπης σε κλίμακα 1:100.000"

Για πληροφορίες απευθυνθείτε στο Φυσικό.

Έχω λιώσει λέμε...
Keep going, keep going... ρε πστ κι αύριο μάλλον θα λείπω και θα χάσω το αυριανό επεισόδιο... θα το γράψω.

Οι εγγραφές συνεχίζονται. Πάρτε αριθμό προτεραιότητας...

Vvag wrote:Έχω λιώσει λέμε...
Keep going, keep going... ρε πστ κι αύριο μάλλον θα λείπω και θα χάσω το αυριανό επεισόδιο... θα το γράψω.

Μπορούμε να συνεργαστούμε, εκτάκτως με το ΤΒζάπινγκ συνταγές με ταράνδους από τη Βέφα Αλεξιάδου.
Αλλά δε θέλω να ακούσω κουβέντα για ΚΡΥΑ πιάτα LOL

Ο φυσικός wrote:Οι εγγραφές συνεχίζονται. Πάρτε αριθμό προτεραιότητας...

Με εσένα θα τα πούμε μάλλον στη Λίμνη Πλαστήρα, εγώ θα'ρθω με τροχόσπιτο, με τζάκι, τζακούζι, θερμαινόμενα καθίσματα κ.λ.π.

Nordkapp - Alteidet 360 χλμ
Κατηφορίζουμε στον Ε6 με το κρύο να μας ακολουθεί. Είχα την ψευδαίσθηση πως η μέρα λίγο θα σπάσει και δεν θα κρυώνουμε πια τόσο πολύ. Αφού πλέον συνειδητοποίησα πως έχω αρκετά καλή αίσθηση της θερμοκρασίας περιβάλλοντος: όταν η θερμοκρασία πέφτει γύρω στους 18 μαγκώνουν κάποιοι μύες στην πλάτη, γύρω στους 10 αρχίζουν να νιώθουν άβολα χέρια και πόδια στα άκρα και κάτω απ’τους 6 πονάνε και μουδιάζουν…(μήπως πρέπει να κοιτάξω το κυκλοφορικό μου;) Πάντως κάναμε ένα υπέροχο πρωινό καφε-διάλειμμα σε μια πολύ ζεστή Shell στο Honningsvag! Πήραμε κουράγιο και συνεχίσαμε!





Μετά τις καθιερωμένες φωτογραφίες, ανεβαίνουμε στην μηχανή και πάμε για Honingsvag να δούμε την πόλη να βάλουμε και βενζίνη, να πιούμε και ένα καφεδάκι να ζεσταθεί το κοκαλάκι μας. Για άλλη μια φορά μας τρέχει ο καιρός. Η πρόγνωση είναι για περισσότερο κρύο και βροχές σε όλη την περιοχή και νοτιότερα για τις επόμενες μέρες άρα στόχος είναι να οδηγήσω όσο γίνεται μέχρι το απογευματάκι και να διανυκτερεύσουμε όσο το δυνατόν νοτιότερα. Στάση για ανεφοδιασμό στο Honningsvag λοιπόν, τίποτα δεν είναι ανοιχτό, παρά μόνο το βενζινάδικο οπότε πίνουμε ζεστούς καφέδες και βουρ για κάτω.





Φτάνουμε στην Alta, με το περιβάλλον να ομορφαίνει όλο και περισσότερο! Η διανυκτέρευσή μας θα γίνει σε ένα εξαιρετικό ξύλινο σπιτάκι ακριβώς μπροστά στο fjiord, (750kr). Βουλιάζουμε σε τέλειες δερμάτινες πολυθρόνες, έχουμε οκταγωνική θέα στα βουνά και το fjiord, ζεσταίνουμε τα μουδιασμένα (από χθες το απόγευμα…) ποδαράκια μας στο θερμαινόμενο πάτωμα και απολαμβάνουμε λιχουδιές που επινοούμε στην υπερεξοπλισμένη κουζίνα! Τέλεια, ζεστά, υπέροχα! Τα βουνά έχουν αρκετό φρέσκο χιόνι και το πρωινό θα τα καθρεφτίζει υπέροχα στα παγωμένα νερά.
Εδώ στη Νορβηγία καλό είναι να τακτοποιείται κανείς μέχρι νωρίς το απόγευμα, διότι τηρούν τα ωράρια της μορφής 10πμ-18μμ και έπειτα κλείνουν τα πάντα. Όσο για τις τιμές εδώ στη Νορβηγία, έχω την αίσθηση πως προσεγγίζουν τα Ελληνικά δεδομένα και σε κάποιες περιπτώσεις τα ξεπερνούν. Ο καφές γύρω στα 3,5 €, το σούπερ μάρκετ μάλλον σαν τα δικά μας, με αρκετές προσφορές φτηνές. Είναι η μόνη χώρα που μας φτάνει (και μας ξεπερνά ίσως) στην ακρίβεια. Παντού αλλού νιώθουμε πασάδες…


Όσο πάμε νοτιότερα το τοπίο γίνεται ομορφότερο. Κοντά στην Alta πίνουμε τον δεύτερο καφέ της ημέρας και ρωτάμε για καλύβα. Μας στέλνουν σε ένα κάμπινγκ που έχει λέει λουξ ξύλινες καλύβες. Παρκάρω στην είσοδο, ψυχή δεν υπάρχει, πάει η Βιβή στη ρεσεψιόν, μου λέει έχει ένα τηλέφωνο, το καλεί κάποιος από την άλλη μεριά της λέει μισό λεπτό κατεβαίνω. Σχολιάζω εγώ από πού κατεβαίνει αφού δεν υπάρχει όροφος ή κάτι τέτοιο, πριν προλάβω να τελειώσω τη φράση μου από ένα καρόδρομο της συμφοράς όντως κατεβαίνει το θηρίο, ένα τρακτέρ θεόρατο τελικιασμένο με τουλάχιστον διπλό τούρμπο και σίγουρο μπόλικο νίτρο πίτρο(ναι ναι τα αμάξια παίρνουν νίτρο τα γαϊδούρια πίτ(ου)ρο άμα δεν καταλαβαίνετε να ρωτάτε) νέφτι βιάγκρα και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς. Και όπως λένε και στο χωριό που μένω οι πιτσιρικάδες «πω πω ρε μ*λ*κ* το’χει κωλοφτιάξ τ ργαλείο». (τώρα κάνω παρένθεση αυτό δεν το πολυκαταλαβαίνω, εννοούν 1) του έχει σουλουπώσει το πίσω μέρος σε φαναρτζίδικο; 2)αυτός που το έφτιαξε δεν το έφτιαξε καλά;,3) το έφτιαξε χρησιμοποιώντας τον κώλο του; Και τελικά μπορεί να είναι καλό να είναι κωλοφτιαγμένο κάτι; Τέσπα κλείνω παρένθεση).
Ωχ λέω τη βάψαμε από Νορβηγό αγρότη ήταν γραφτό να πάω, βλέπω μέσα ένα τύπο με κάτι τεράστια ακουστικά στα αυτιά, ωχ ξαναλέω ζωή στους άλλους, με τίποτα δε χωράει το τρακτέρ και εγώ, αδυνατώ να πιστέψω ότι το θηρίο προλαβαίνει να φρενάρει, σκέφτομαι να εγκαταλείψω τη μαούνα και να την πέσω σε ένα χαντάκι που ήταν δίπλα αλλά έλα που στον Τιτανικό ο καπετάνιος έμεινε μέχρι το τέλος και ο Jack I'm flying το ίδιο (και οι δύο πνίγηκαν βέβαια), έχω και ιδανικά ο μπαγάσας. Πατάει το θηρίο μια χειροφρενιά και σταματάει με τις πάντες σβαρνώντας στο μισό μέτρο. Ο Άγιος John Deree (με σήμα το ελαφάκι, πάλι από τη συνομοταξία των ταράνδων – ελαφιών πήγα να την πάθω)έκανε το θαύμα του.
Ο Νορβηγός αγρότης-ιδιοκτήτης κάμπινγκ μας οδηγεί στην ξύλινη καλύβα. Αμάν τι χλίδα είναι αυτή, οκτάγωνο το σχήμα, στις μπροστινές πλευρές που βλέπουν στο φιόρδ παράθυρο σε κάθε πλευρά, υπερεξοπλισμένο με θερμαινόμενο πάτωμα στο μπάνιο, δερμάτινες πολυθρόνες πολυρυθμιζόμενες, τηλεόραση, στερεοφωνικό, και πολλά ακόμη. Ω ρε μάνα μου σκέφτομαι τι μεγαλεία είναι αυτά; Εντάξει φτηνό δεν το λες 94€ για ένα βράδυ αλλά η αλήθεια είναι ότι τα άξιζε και με τα παραπάνω.
Επιτέλους ζεσταθήκαμε, κατεβάσαμε καιρούς, ρυθμίσαμε GPS για την επομένη, κάναμε βόλτα στη θάλασσα και χαθήκαμε στο μεγαλείο του βουνού και της θάλασσας.











Alteidet - Narvik 400χλμ περίπου
Συνεχίζουμε τον Ε6 μέσα από τα υπέροχα fjiord! Πραγματικά η ομορφιά σε όλο της το μεγαλείο...Και η λιακάδα την τονίζει ακόμα περισσότερο! Από θερμοκρασία είμαστε δροσερά, 8-12 βαθμοί. Τα fjiord είναι εντυπωσιακότατα…Τώρα καταλαβαίνω πόσο υπέροχη μπορεί είναι μια κρουαζιέρα μέσα στην υπέροχη αυτή φύση! Έχω την ελπίδα (που βεβαίως θα πεθάνει τελευταία…)ότι όσο θα κατεβαίνουμε, τόσο θα ζεσταίνει! Και φυσικά, κατά τη διάρκεια της μέρας, με το λαμπρό ήλιο, ξεχνάμε γρήγορα πόσο πολύ κρύο και τρέμουλο νιώθουμε τη νύχτα. Απτόητοι και φρέσκοι πάντως, είμαστε αποφασισμένοι να μην διανυκτερεύσουμε απόψε! Το τοπίο δεν χορταίνεται…



<iframe width="425" height="350" frameborder="0" scrolling="no" marginheight="0" marginwidth="0" src="http://maps.google.com/maps?f=q&source=s_q&hl=el&geocode=&q=http:%2F%2Fwww.vlassishlk.homelinux.com%2Fsumm2010_19_8.kml&sll=37.0625,-95.677068&sspn=42.089199,79.013672&ie=UTF8&ll=65.802776,18.105469&spn=12.708204,37.353516&z=4&output=embed"></iframe>
<small><a href="http://maps.google.com/maps?f=q&source=embed&hl=el&geocode=&q=http:%2F%2Fwww.vlassishlk.homelinux.com%2Fsumm2010_19_8.kml&sll=37.0625,-95.677068&sspn=42.089199,79.013672&ie=UTF8&ll=65.802776,18.105469&spn=12.708204,37.353516&z=4" style="color:#0000FF;text-align:left">Προβολή μεγαλύτερου χάρτη</a></small>


Το πρωί είμαστε πραγματικά ξεκούραστοι και αναζωογονημένοι, έχουμε και την εσφαλμένη αίσθηση ότι το πολύ το κρύο το αφήνουμε σιγά σιγά πίσω. Ξεκινάμε ορεξάτοι, η μέρα αρχίζει να ανοίγει, ήλιος στην αρχή με σύννεφα και στη συνέχεια λαμπρός. Ακριβώς σαν κάτι λαμπρές (κρύες) χειμωνιάτικες ημέρες σε εμάς. Η θερμοκρασία 8-10C, η διαδρομή με θέα στα φιόρδ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ, τελικά είναι αλήθεια ότι η διαδρομή κατά μήκος του Ε6 είναι μία από τις ωραιότερες που υπάρχουν. Βουνά, χιόνια, παγετώνες καταρράκτες υπέροχα χρώματα στη θάλασσα και ατελείωτοι δαντελωτοί κολπίσκοι.
Το πρόγραμμα δεν προβλέπει διανυκτέρευση, οδήγηση όλη νύχτα να περάσουμε στη Σουηδία και με την λανθασμένη ελπίδα να φτάσουμε κάποια λογική στιγμή την επομένη Δανία. Εδώ δεν καταφέραμε τα προηγούμενα, θα καταφέρναμε αυτό;









Skarberget - Bognes (85kr) 25'
Μετά το Narvik παίρνουμε το ferry από Skarberget προς Bognes ώστε να συνεχίσουμε προς Mo i Rana. Η ώρα του ηλιοβασιλέματος υπέροχη! Ταξιδεύουμε όλο το βράδυ με τη θερμοκρασία γύρω στους 8 αρχικά και σύντομα στους 3. Πολύ κρύο για μας τους νότιους... Βέβαια, ως εδώ είμαστε ακόμα στον αρκτικό κύκλο! Ξημερώνει, με το iGo να μας περνά από κάμποσα χιλιόμετρα χωματόδρομου με το που μπήκαμε στη Σουηδία! Τρέμουμε και οι δύο όλο τη νύχτα, τα νυχοποδαράκια μου δεν υπάρχουν απ’ τον πόνο, νιώθουμε απογοήτευση, πότε θα ζεστάνει;;; Επιτέλους, γύρω στις 8 το πρωί θρονιαζόμαστε με την ευκαιρία της βενζίνης για ένα ζεστό καφεδάκι. Δεν ξεκουνάω από εδώ με κανένα τρόπο…Ήπιαμε και φάγαμε τα πάντα! Οι σταθμοί βενζίνης στη Σουηδία προσφέρουν καφέ+γλυκάκια ή τοστάκια με 2-3 Ε και μια ζεστή θεσούλα, hej-hej...Ίσως από τα καλύτερα πρωινά που απόλαυσα ποτέ!!!Μετά από τόσο κρύο, ο άνθρωπος απολαμβάνει τη ζεστούλα, το καφεδάκι σαν βάλσαμο και τη γλυκιά κουβεντούλα με την κοπελίτσα που δουλεύει εδώ (και βρίσκει πολύ κρύο τον καιρό…επίσης), όσο ποτέ!
Θα κατηφορίσουμε μέσα σε ειδυλλιακά τοπία, δάση, λίμνες, πάρκα...Το απόγευμα γύρω στις 5 αποφασίζουμε να διανυκτερεύσουμε κοντά στη Mora. Και πάλι ένα πανέμορφο ξύλινο σπίτι είναι δικό μας για 500 kr (+100 kr για κλινοσκεπάσματα). Πλάι σε μια λίμνη, δίπλα στο δάσος, και πάλι χάλια...Και με μεγάλα ηλεκτρικά καλοριφέρ!!! Η απόλαυση μετά από όλη αυτήν την ταλαιπωρία είναι όλη δική μας! Συνοπτικά ως εδώ: Bognes - Fauske - Mo i Rana στον Ε6 και έπειτα στον Ε12 έως την Σουηδία, όπου παίρνουμε τον Ε45 μέσω Storuman, Dorotea, Ostersund, Orsa,Mora. 1100χλμ.




Μετά το Narvik o E6 έχει και ferry στο πρόγραμμα, η θερμοκρασία δε λέει να περάσει του 8-9C, είναι όμως τόσο μαγευτικό το τοπίο που δεν μας πολυαπασχολεί(ως τώρα). Ένα από τα ομορφότερα ηλιοβασιλέματα που έχω δει ποτέ μου. Η φωτογραφία αν και καλή το αδικεί, στην πραγματικότητα είναι πολύ καλύτερο. Στη Mo I Rana έχει πια νυχτώσει για τα καλά και εκεί κάπου θα πάμε ανατολικά να μπούμε Σουηδία. Ε λοιπόν ότι έχω γράψει για κρύο ως τώρα, απλά ξεχάστε το. Αυτό το νυχτερινό πέρασμα είναι ότι πιο κρύο έχω κάνει ποτέ στην καριέρα μου τη μοτοσυκλετιστική και έχω κάνει με μοτοσυκλέτες πάνω από 380.000χλμ. Παντού τριγύρω λίμνες με φοβερή υγρασία και ομίχλη, θερμοκρασία τα χαράματα κολλημένη στους 3C.





(Μόνο μια φορά στη ζωή μου έχω απελπιστεί σε αυτό το βαθμό λόγω κρύου. Που ρωτάτε; Μα που αλλού Τάκη Φυσικέ, στη Ζήρια σε μία σκηνή όπου κατασκηνώσαμε δίπλα στο καταφύγιο που όμως το πρωί αποδείχτηκε τυροκομείο, που 2 από τους 4 είχαν ωραία πουπουλένια sleeping bag και υποστρώματα και ΡΟΧΑΛΙΖΑΝ του καλού καιρού και οι άλλοι δύο με τα καλοκαιρινά τους sleeping bag έτρεχαν γύρω από τη σκηνή από τις 3 τα ξημερώματα μπας και ζεσταθούν και για να διώξουν τους λύκους που θα μας έτρωγαν. Εκεί αποδείχθηκε η θεωρία της σχετικότητας στη διάσταση του κρύου. Δηλαδή όσο πιο πολύ κρυώνεις τόσο πιο αργά πάει ο χρόνος για τους άλλους. Ο Τάκης με τον Γιάννη κοιμήθηκαν 8 ώρες, εμείς με τον Δημήτρη το πρωί είχαμε χάσει 2 μήνες ζωής περιμένοντας τον ήλιο να βγει. Τρεις φορές έπεσα με το VFR400K που είχα τότε, το κρύο μου έμεινε χαραγμένο στο μυαλό).

Ακόμη μεγαλύτερη η απελπισία στη Σουηδία εκείνο το πρωί.
Με το που έχει αρχίσει να χαράζει ο δαίμων του Igo ξαναχτυπά, και φορτωμένοι όπως είμαστε με συνολικό βάρος 460+kg κάνω και 30χλμ χωματόδρομο με όριο ταχύτητα τα 70χλμ/ώρα παρακαλώ, λασπουριά και κοτρωνίλα. Ευτυχώς κάποια στιγμή σε μία μεγάλη πόλη βρίσκουμε ένα βενζινάδικο ανοιχτό, μπαίνουμε μέσα και λιώνουμε σε κάτι τραπεζάκια. Πίνουμε καφέδες, πίνουμε red bull(δεν έπιασε, φτερά δεν βγάλαμε-σεξουαλικές ορμές δεν προέκυψαν με αυτό το κρύο χάσαμε τον Γιακουμή – μα καλά όλα στις διαφημίσεις ψέματα είναι;;) θα δοκίμαζα τα πάντα, βουντού, μαύρη και άσπρη μαγεία, τάματα, λαμπάδες οτιδήποτε για να ζεστάνει λίγο. Καμία τύχη. Ευτυχώς συμπάσχει μαζί μας η νεαρή βενζινού η οποία έχει αρπάξει ένα κρύωμα απίστευτο και σιχτιριάζει και αυτή το κρύο. Μετά από καμιά ώρα που φύγαμε ήταν λίγο καλύτερα τα πράγματα και συνεχίσαμε. Ναι καλά, όπως καταλάβατε στον προγραμματισμό δεν τα πάω και πολύ καλά, οπότε ήταν αδύνατο να φτάσουμε Δανία μέχρι το βράδυ, από ένα σημείο και μετά άρχισε και να βρέχει, ωραία, μούρλια. Απογευματάκι πια βρίσκουμε εν μέσω ψιλόβροχου μια ωραία καλύβα με ωραία μεγάλα ηλεκτρικά καλοριφέρ. Είχε και κουρτινάκια με ταράνδους και μια μικρή personal λιμνούλα στη πίσω μέρος. Ωραία, από τοπία δεν παραπονιέμαι καλά πηγαίναμε. Και επειδή δεν το έχω αναφέρει ακόμη, μην ξεχνάμε «Εμείς φέτος δεν θα κάναμε πολλά χιλιόμετρα» έτσι; Α και το άλλο, εννοείται το φαν άναβε κάθε φορά που σταματάγαμε.






Την επομένη στις 10 αρχίζουμε την κατηφόρα προς Oresund (21:45) και Odense (00:05). Ξημέρωμα στη Δανία...Γλυκός καιρός, μόνο μια βροχούλα πριν καληνυχτίσουμε τη Σουηδία, αρκετά δυνατή, η οποία κράτησε και αρκετά, και έπειτα 18-20 βαθμοί...τέλεια! Ο μόνος κουρασμένος είναι το Cbf, που στη Δανία απελπισμένο πια άναψε(1 φορά) το λαμπάκι θερμοκρασίας. Και φυσικά μας έβαλε την έγνοια της ψύξης του...Ο Βλάσσης είχε τις υποψίες του αλλά εγώ την έχω δει τουρίστας… Μια φωτό στο χέρι και όλα καλά θα πάνε! Εδώ δεν φοβάμαι τίποτε…Στην Ελλάδα θα είχα το άγχος εις πολλαπλούν.


Την επομένη το πρωί ευτυχώς έχει ζεστάνει αισθητά, είναι που έχει και πυκνή συννεφιά και που και που βρέχει. Το απογευματάκι και ενώ πλησιάζουμε στο Malmo τρώμε μια καταιγίδα ωραιότατη, φυσικά και μπάσανε τα φοβερά μας αδιάβροχα αλλά ευτυχώς από εκεί και κάτω ο καιρός ήταν καταπληκτικός. Καλά πάει το ταξίδι, βράδυ πια φτάνουμε στη γέφυρα Σουηδίας-Δανίας. Για κάποιο ακαταλαβίστικο λόγο το Igo δε τη συμπαθεί αυτή τη γέφυρα και θέλει να μας στείλει με το καράβι. Εδώ διαφωνώ με το μαραφέτι σταματάω στην άκρη να το συνετίσω αντιδρά αυτό του τα χώνω εγώ, κάπου εκεί έχει ήδη ανάψει το φαν, αλλά πάνω στο διαπληκτισμό με το δαιμονικό PDA δε σβήνω τη μηχανή και ξαφνικά κόκκινο λαμπάκι θερμοκρασίας νερού. Αυτό το λαμπάκι δεν ανάβει όταν γυρίζεις το διακόπτη οπότε ήταν η πρώτη φορά που το είδα αναμμένο, πρώτη σκέψη ωραίο είναι ταιριάζει στο ταμπλό, αστραπιαία δεύτερη σκέψη την κάτσαμε τη βάρκα και σβήνω τον κινητήρα. Το είχα φιλοσοφήσει στο δρόμο το θέμα, ήμουν σίγουρος ότι μάλλον η βαλβίδα το θερμοστάτη είχε κολλήσει κλειστή. Είχα παρατηρήσει ότι όσο η ταχύτητα ήταν πάνω από 40-50χλμ/ώρα δεν άναβε το φαν. Το νέο ήταν ότι στα 0 χλμ/ώρα το φαν δεν κατάφερνε να διατηρήσει το νερό σε σωστή θερμοκρασία, οπότε άμεσα δεν είχα πρόβλημα αρκεί να έμενα σε υψηλές ταχύτητες 80-100χλμ/ώρα τουλάχιστον με θερμοκρασία γύρω στους 14-16C.
Με απασχολούσε το γεγονός ότι δεν ήξερα πόσο νερό είχε μείνει μέσα (το να βάλεις ψυκτικό απ’ ευθείας στο ψυγείο του CBF σημαίνει βγάζουμε σέλα συνοδηγού, ξεβιδώνουμε και βγάζουμε τη σέλα του οδηγού, βγάζουμε τα δύο πλαστικά fairing, βγάζουμε κάτι πλαστικά καπάκια, σηκώνουμε το ντεπόζιτο βρίσκουμε τη μεταλλική θήκη του θερμοστάτη στο πάνω μέρος είναι το καπάκι αλλά δεν υπάρχει χωνί που να φτάνει εκεί οπότε ξεβιδώνουμε τη βίδα που συγκρατεί τη θήκη πάνω στη δοκό του πλαισίου.) Ήξερα ότι στη Γερμανία έχει κάτι μποτιλιαρίσματα που μπροστά τους η Κηφισίας σε ώρα αιχμής είναι σα νεροπίστολο κόντρα σε μπαζούκας. Άρα κινούμαστε βράδυ και ελπίζουμε ότι μέχρι το πρωί θα είμαστε αρκετά νότια να πάω σε ένα συνεργείο που ήξερα στην Αυστρία. Φυσικά και αυτό το πρόγραμμα απέτυχε.

(To be continued..... my friends... to be continued)

Εκείνο το "1/1 HENKELL 56" στον τιμοκατάλογο στο ακρωτήρι μήπως εννοούν να αγοράσεις πλυντήριο ?

Μπράβο παιδιά, αναμένουμε ...

VFR2004 wrote:Εκείνο το "1/1 HENKELL 56" στον τιμοκατάλογο στο ακρωτήρι μήπως εννοούν να αγοράσεις πλυντήριο ?

Μπράβο παιδιά, αναμένουμε ...

Ναι νομίζω ακριβώς αυτό αλλά με το στεγνωτήριο μαζί και απορρυπαντικό με μπλε και πράσινους κόκκους για μια δεκαετία αν δεν κάνω λάθος

vlassishlk wrote: Το είχα φιλοσοφήσει στο δρόμο το θέμα, ήμουν σίγουρος ότι μάλλον η βαλβίδα το θερμοστάτη είχε κολλήσει κλειστή. Είχα παρατηρήσει ότι όσο η ταχύτητα ήταν πάνω από 40-50χλμ/ώρα δεν άναβε το φαν. Το νέο ήταν ότι στα 0 χλμ/ώρα το φαν δεν κατάφερνε να διατηρήσει το νερό σε σωστή θερμοκρασία, οπότε άμεσα δεν είχα πρόβλημα αρκεί να έμενα σε υψηλές ταχύτητες 80-100χλμ/ώρα τουλάχιστον με θερμοκρασία γύρω στους 14-16C.
Με απασχολούσε το γεγονός ότι δεν ήξερα πόσο νερό είχε μείνει μέσα (το να βάλεις ψυκτικό απ’ ευθείας στο ψυγείο του CBF σημαίνει βγάζουμε σέλα συνοδηγού, ξεβιδώνουμε και βγάζουμε τη σέλα του οδηγού, βγάζουμε τα δύο πλαστικά fairing, βγάζουμε κάτι πλαστικά καπάκια, σηκώνουμε το ντεπόζιτο βρίσκουμε τη μεταλλική θήκη του θερμοστάτη στο πάνω μέρος είναι το καπάκι αλλά δεν υπάρχει χωνί που να φτάνει εκεί οπότε ξεβιδώνουμε τη βίδα που συγκρατεί τη θήκη πάνω στη δοκό του πλαισίου)
.......................................................

Μα πού το έχω ξαναδεί αυτό το έργο, πού το έχω ξαναδεί;

Α, τώρα το θυμήθηκα.................
ΕΔΩ

Βλάσση, νομίζω πως το φαν σου έκανε πλάκα (fun).

Παναγιώτης Κ. wrote:
Μα πού το έχω ξαναδεί αυτό το έργο, πού το έχω ξαναδεί;

Α, τώρα το θυμήθηκα.................
ΕΔΩ

Εγώ πάλι θυμήθηκα αυτό (post 41, photo 1)...

Μια κουβέντα είπαμε, κανονίστε μην αρχίσει κανείς το σπαμ του αιώνιου θέματος Σ' ΑΥΤΟ το ταξιδιωτικό... σας έφαγα!!!

Θα παραμείνω κόσμιος.

Παναγιώτης Κ. wrote:

vlassishlk wrote: Το είχα φιλοσοφήσει στο δρόμο το θέμα, ήμουν σίγουρος ότι μάλλον η βαλβίδα το θερμοστάτη είχε κολλήσει κλειστή. Είχα παρατηρήσει ότι όσο η ταχύτητα ήταν πάνω από 40-50χλμ/ώρα δεν άναβε το φαν. Το νέο ήταν ότι στα 0 χλμ/ώρα το φαν δεν κατάφερνε να διατηρήσει το νερό σε σωστή θερμοκρασία, οπότε άμεσα δεν είχα πρόβλημα αρκεί να έμενα σε υψηλές ταχύτητες 80-100χλμ/ώρα τουλάχιστον με θερμοκρασία γύρω στους 14-16C.
Με απασχολούσε το γεγονός ότι δεν ήξερα πόσο νερό είχε μείνει μέσα (το να βάλεις ψυκτικό απ’ ευθείας στο ψυγείο του CBF σημαίνει βγάζουμε σέλα συνοδηγού, ξεβιδώνουμε και βγάζουμε τη σέλα του οδηγού, βγάζουμε τα δύο πλαστικά fairing, βγάζουμε κάτι πλαστικά καπάκια, σηκώνουμε το ντεπόζιτο βρίσκουμε τη μεταλλική θήκη του θερμοστάτη στο πάνω μέρος είναι το καπάκι αλλά δεν υπάρχει χωνί που να φτάνει εκεί οπότε ξεβιδώνουμε τη βίδα που συγκρατεί τη θήκη πάνω στη δοκό του πλαισίου)
.......................................................

Μα πού το έχω ξαναδεί αυτό το έργο, πού το έχω ξαναδεί;

Α, τώρα το θυμήθηκα.................
ΕΔΩ

Ναι,ναι το'χα διαβάσει πριν το ταξίδι αλλα δεν είχα δώσει σημασία ιδιαίτερη στη λύση. Πάντως και εγώ την έβγαλα τη βαλβίδα και.......μετά έμεινα διότι υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια που δεν αναφέρεται στο ποστ....

.....θα σας κρατήσω σε αγωνία, Δευτέρα η αποκάλυψη, πάντως ακόμη θυμάμαι τη φάτσα του οδηγού πούλμαν και των επιβατών όταν ήμουν στην άκρη του δρόμου με τη μηχανή......(δεν το λέω θα χαλάσω τη συνέχεια).....πάντως δεν αρκεί να βγάλεις τη βαλβίδα χα χα χα αν απλώς τη βγάλεις τότε το μηχανάκι μετατρέπεται σε..... (δεν το λέω δεν το λέω) χα χα χα

Vvag wrote:Βλάσση, νομίζω πως το φαν σου έκανε πλάκα (fun).

3.14λνίλς ήταν

Παναγιώτης Κ. wrote:
Μα πού το έχω ξαναδεί αυτό το έργο, πού το έχω ξαναδεί;

Α, τώρα το θυμήθηκα.................
ΕΔΩ

Εγώ πάλι θυμήθηκα αυτό (post 41, photo 1)...

Μια κουβέντα είπαμε, κανονίστε μην αρχίσει κανείς το σπαμ του αιώνιου θέματος Σ' ΑΥΤΟ το ταξιδιωτικό... σας έφαγα!!!

Λίγο πιό μικρά παρακαλώ

Και μερικά φλασάκια...

vlassishlk wrote:

Παναγιώτης Κ. wrote:

vlassishlk wrote:
.......................................................

Μα πού το έχω ξαναδεί αυτό το έργο, πού το έχω ξαναδεί;

Α, τώρα το θυμήθηκα.................
ΕΔΩ

Ναι,ναι το'χα διαβάσει πριν το ταξίδι αλλα δεν είχα δώσει σημασία ιδιαίτερη στη λύση. Πάντως και εγώ την έβγαλα τη βαλβίδα και.......μετά έμεινα διότι υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια που δεν αναφέρεται στο ποστ....

.....θα σας κρατήσω σε αγωνία, Δευτέρα η αποκάλυψη, πάντως ακόμη θυμάμαι τη φάτσα του οδηγού πούλμαν και των επιβατών όταν ήμουν στην άκρη του δρόμου με τη μηχανή......(δεν το λέω θα χαλάσω τη συνέχεια).....πάντως δεν αρκεί να βγάλεις τη βαλβίδα χα χα χα αν απλώς τη βγάλεις τότε το μηχανάκι μετατρέπεται σε..... (δεν το λέω δεν το λέω) χα χα χα

Κόβεις την βαλβίδα και χρησιμοποιείς τον υπόλοιπο θερμοστάτη σαν φλάντζα, αλλιώς δεν κλείνει.........

Αυτό πρέπει να είναι κόλπο των CBF γιατί σε VFR ΔΕΝ χρειάζεται κάτι τέτοιο.

Μετά από μερικά τηλεφωνήματα Ελλάδα μήπως και μαθαίναμε κάτι που θα μπορούσε να μας βοηθήσει άμεσα, ξεκινήσαμε για κάτω, όσο ήταν νύχτα καλά πήγαιναν τα πράγματα. Στα βενζινάδικα δημιουργούσαμε τη δική μας προσωπική λιμνούλα, αλλά ως εκεί. Έλα όμως που η θερμοκρασία ανέβαινε και μόλις ξημέρωσε πιάσαμε τους 25C. Είναι Κυριακή και ως γνωστόν τι κάνουν οι Γερμανοί το Σαββατοκύριακο; Δεν ξέρετε; Να σας πω εγώ. Έχουν φορτώσει το station wagon αποβραδίς με ότι μπορεί να τους χρειαστεί, έχουν ξυπνήσει από τις 6 τα χαράματα, έχουν βάλει στη τηλεόραση τα κανάλι που δείχνει με live κάμερες τις διάφορες περιοχές της Γερμανίας και όπου δουν να έχει ήλιο εκδράμουν. Οπότε 8μιση το πρωί στη Autobanh γινόταν χαμός. Καμία τύχη με αυτή τη ζέστη, οπότε αναγκαστικά στάση να συμπληρώσω ψυκτικό να δω και μήπως μπορώ να κάνω και κάτι με τη βαλβίδα. Σταματάμε κάπου κοντά στο Αννόβερο. Εκεί βλέπω ότι έχει σκάσει και μια τσιμούχα από το πιρούνι και έχει πλημυρίσει λάδια ο ένας δίσκος, με το που σταματάω παφ πέφτει και η κόρνα, έχει σπάσει ένα λαμάκι που τη συγκρατούσε (μάλλον από τους κραδασμούς). Ωραία λέω διαλύεται σιγά σιγά. Πίνουμε καφέ, τρώμε στρούντελ περιμένοντας να κρυώσει η μηχανή και καμιά ώρα αργότερα βρίσκουμε ένα ωραίο παγκάκι (τσιμεντένιο πικ νικ) σε μια ήσυχη (ως τότε) γωνιά του πάρκινγκ και αραδιάζουμε την πραμάτεια. Λύνω πλαινά, σέλα, bagster, σηκώνω το τεπόζιτο και σιγά μην έχαναν τα γερμανοπαππούδια τέτοια τσάμπα παράσταση. Διαδόθηκε αστραπιαία σε όλο το πάρκινγκ ότι είναι ένας Έλληνας που κάνει δωρεάν μαθήματα λύση-άρμωσης μηχανών οπότε φυσικά πέρασαν όλοι να δουν, να ρωτήσουν, να μάθουν. Μετά από αμέτρητα «καπούτ;» «καπούτ» και διάφορα σχόλια τύπου «δεν τα βλέπω καλά», «ξέρει να την ξαναδέσει;» (Τα παππούδια νόμιζαν ότι δεν ξέρω γερμανικά αλλά τους την έσκασα.) την ξαναέδεσα αφού είχα συμπληρώσει με νερό, και αφού είχα πειράξει και τη βαλβίδα λίγο.
Βάζω μπροστά, άναυδοι οι γερμανοί και ξεκινήσαμε. Από εκεί και κάτω τα πράγματα έδειχναν καλύτερα αλλά το CBF δεν έχει δείκτη θερμοκρασίας οπότε δεν ήξερα αν όντως όλα πήγαιναν καλά. Αυτό που έβλεπα ήταν ότι έσταζε νερό από τη θήκη του θερμοστάτη αλλά όχι πολύ. Εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι το κόλπο είχε πιάσει, και το νερό κυκλοφορούσε κανονικά.
Φτάνοντας στην περιοχή του Μονάχου να’σου οι πρώτες ουρές, δεν ήμασταν για τέτοια, οπότε στροφή προς την αντίθετη κατεύθυνση, με προορισμό τις Βαυαρικές Άλπεις. Με είχε κουράσει η κατάσταση οπότε αποφάσισα να πάμε να την αράξουμε 2-3 μέρες σε έναν ξενώνα που ξέραμε στην περιοχή και να ξεχάσω το θέμα μηχανή, για λίγο.
Εκεί αποφάσισα να βγάλω τελείως τη βαλβίδα του θερμοστάτη, οπότε ξανά λύσιμο, και εκεί ήταν που είδα ότι δεν είχα χάσει σχεδόν καθόλου νερό. Έβγαλα λοιπόν το θερμοστάτη και πίστευα ότι καθάρισα. Για άλλη μια φορά δεν ήξερα πόσο λάθος είχα κάνει.

Ξημερώματα στη Γερμανία και η ανησυχία μας μεγαλώνει ευθέως ανάλογα με τη stau...Και όπου σταματάμε το cbf αφήνει μια λιμνούλα νεράκια ( σαν γριά με ακράτεια). Είναι Κυριακή, έχει κίνηση και θερμοκρασία 25-30. Σε ένα τεράστιο rastplatz γεμάτο με ατελείωτα πούλμαν παππούδων που εκδράμουν, γίναμε το θέαμα και το θέμα της μέρας τους. Ο Βλάσσης έλυσε τη μισή μηχανή, απλώσαμε τα αμέτρητα ρούχα μας (πετύχαμε την πιο ζεστή μέρα σήμερα), μετρήστε: μπουφάν, 2 μαντίλια, κράνη, γάντια, φούτερ, ισοθερμικό1, ισοθερμικό2, και δεν μετράω και τα μπαγκάζια και τα πλαστικά, λες και στήσαμε πάγκο στο Μοναστηράκι Κυριακή πρωί… Και οι παππούδες, τρώγοντας το πρωινό τους, απολάμβαναν δωρεάν το δικό μας υπαίθριο θέατρο! Βάζουμε πλώρη για Pfronten, στις Βαυαρικές άλπεις, αγαπημένο μέρος. Στις 5 το απόγευμα μας καλωσορίζει η γνωστή μας οικοδέσποινα. Τι γλυκιά κυριούλα!
Τρεις φανταστικές μέρες θα ακολουθήσουν με 30-32 βαθμούς, λιακάδα και ένα ψιλοσυμμάζεμα στη μηχανή, ώστε να φτάσουμε χωρίς άγχος στο πλησιέστερο συνεργείο.
Από το Phronten Kappel όπου μένουμε, ξεκινούν μονοπάτια στο δάσος που οδηγούν σε Berghutte, καλύβες στα βουνά που προσφέρουν φαγητό και μπυρούλα (2,5€ σούπες, 4-5€ λουκάνικα και 2,5€ μπύρα ½ L), χυμούς, καφέ. Επίσης, σε 4 περίπου χλμ βρίσκεται το Nesselwang, και σε 10 χλμ η λίμνη Weissensee. Τα μονοπάτια πάντα καθαρά, σηματοδοτημένα με ακριβείς ταμπελίτσες, και φυσικά αρκετούς άλλους περιπατητές και ποδηλάτες. Ατελείωτο πράσινο...
Στο biergarten του ξενώνα μας απολαύσαμε ίσως το καλύτερο φαγητό (8,5-10 Ε), καλοφτιαγμένο, περιποιημένο, απ’ τον οικοδεσπότη!













Και ήρθε η ώρα να φύγουμε. Εμείς αποφασίσαμε να πάμε Αυστρία, σε γνωστό μας συνεργείο. Η μηχανή όμως, ισχυρή προσωπικότητα ούσα, αποφάσισε να καθίσει στο Bad Bayersoien, 70 χλμ περίπου από το Pfronten, να συνέλθει. Οπότε μείναμε ένα 24ωρο εκεί για το δικό της σέρβις. Και εδώ πάντως δεν κακοπεράσαμε, με βόλτα στη λίμνη και στο χωριό.





Ξεκινάμε λοιπόν και 10 χιλιόμετρα παρακάτω, μας πιάνει φανάρι. Σταματάω, έχει ζεσταθεί η μηχανή και βρίσκομαι στα γυρίσματα του «τοπίο στην Ομίχλη». Με έχει ζώσει ένα τεράστιο σύννεφο ατμού. Μπα λέω δεν είναι τίποτα, νερά που είχαν απομείνει από το λύσιμο του θερμοστάτη. Ανάβει πράσινο και συνεχίζω παρά τη μυρωδιά του ψυκτικού. Μερικά χιλιόμετρα παρακάτω σταματάω στην άκρη του δρόμου διότι τα πράγματα δεν δείχνουν καλά. Κατεβαίνω, σάουνα η μηχανή λες και έχει λαμπαδιάσει, ωραίος άσπρος καπνός, ξαναγίναμε το θέαμα της ημέρας, περνάει πούλμαν και μένουν όλοι κάγκελο, μιλάμε για πολύ καπνό. Ερχόταν από το θερμοστάτη προφανώς έχανε του κερατά, και γιατί έχανε του κερατά; Διότι η βαλβίδα του θερμοστάτη έχει ενσωματωμένη την τσιμούχα στεγανοποίησης οπότε εγώ βίδωσα κανονικά τις δύο πλευρές της θήκης, αλλά δεν είχα φλατζόκολλα ή κάτι τέτοιο για να στεγανοποιήσω τη θήκη. Συνέχισα έτσι και στην πρώτη Honda που βρήκα μπήκα μέσα-ευτυχώς ήταν μόλις λίγα χιλιόμετρα παρακάτω.

Παραγγέλνουμε ανταλλακτικά, βαλβίδα θερμοστάτη καπάκι ψυγείου (καλού κακού), τσιμούχες για το πιρούνι. Και μια και θα λυθεί η μισή σκέφτομαι δεν κάνω και μια ρύθμιση βαλβίδων; Σας βλέπω να αναρωτιέστε;

Μικρή παρένθεση λοιπόν. Πριν 2 χρόνια (ή 70000χλμ) είχα πάει τη μηχανή για βαλβίδες σε ένα εξουσιοδοτημένο πριν από το καθιερωμένο ταξίδι στο εξωτερικό. Τις ρυθμίζουν, παίρνω τη μηχανή και φεύγω βόλτα για την αγαπημένη μου Ιτέα. Λίγο πριν φτάσω (και ενώ έχει ζέστη) αρχίζει τις διακοπές, πολλές διακοπές που γίνονται χειρότερες καθώς ζεσταίνεται. Γυρίζω πίσω και αρχίζει γολγοθάς. Το πάω πίσω στον εξουσιοδοτημένο μου λέει τροφοδοσία οι σκατοβενζίνες είναι, κάτσε να καθαρίσω ρεζερβουάρ και τρόμπα βενζίνης. Πληρώνω δε θυμάμαι πόσα. Βάζω μπροστά σε τρία λεπτά τα ίδια. Καλά λέω ας πάω σε άλλον. Εξουσιοδοτημένο μου λέει ψεκασμός, του λέω δε νομίζω να είναι τυχαίο που έγινε μετά από το service βαλβίδων δε νομίζω να είναι ψεκασμός. Μου λέει δεν ξέρεις εσύ, καθαρίζει μπεκ σκάω άλλα 120€ φεύγω από το συνεργείο και δύο χιλιόμετρα παρακάτω πάλι τα ίδια. Τον παίρνω τηλ, μου λέει φίλε μη μου τη φέρεις έτσι κι αλλιώς δεν ξέρω τι άλλο να ψάξω, εγώ πιστεύω μου λέει ψεκασμό να αλλάξουμε τα μπεκ αλλά σου εγγυώμαι εγώ μέχρι το βόρειο πόλο πας έτσι. Καλά λέω πάμε αλλού. Πάω σε άλλο εξουσιοδοτημένο, μου λέει «που τα πάτε ρε φίλε τα μηχανάκια για σερβις, τι μ@λ@κίες κάνετε, αφού μόνο εγώ και ο τάδε στην Αθήνα είμαστε μάστορες, οι άλλοι είναι σκατά. Και τώρα την έφερες σε μένα να διορθώσω τις μ@λ@κίες των άλλων, και την πήρες και από αλλού και τέλος πάντων να σου κάνω τη χάρη να μου τη φέρεις σε 2-3 μέρες να την αφήσεις όσο χρειαστεί να τα λύσω όλα να βρω τι φταίει». Ωχ λέω αν τα λύσει όλα πόσα θα χαλάσει;
Αρχίζω λοιπόν το ψάξιμο. Εγώ υποψιαζόμουν ότι είναι ηλεκτρικό το θέμα και σχετιζόταν με κάτι που πειράχθηκε στις βαλβίδες. Λύνω λοιπόν τα πάντα αλλά δε φαινόταν τίποτα χαλασμένο. Δοκίμασα να βάλω ένα άλλο σετ μπουζί μπας και έτυχε κάποιο ελαττωματικό, τίποτα.
Και μια νύχτα σκοτεινή σαν όλες τις άλλες μετά από λίγο googlάρισμα βάζω μπροστά με λυμένα τα πάντα και σηκωμένο τεπόζιτο να δω αν κάπου έχει ηλεκτρικές διαρροές και τι βλέπω, πυρατέχνηματα στα μπουζοκαλώδια. Ωραία αυτό υποψιαζόμουν αλλά από πού; Από τους πολλαπλασιαστές;(και αν ναι ποιόν από τους δύο;), είναι απλώς κάποιο από τα μπουζοκαλώδια κομμένο; (αν ναι ποιο από τα 4;) ή κάποια από τις πίπες. Αρχίζω τα τηλέφωνα για ανταλλακτικά. Όπου πήρα μου είπαν θέλουμε 10 μέρες να έρθουν, τίποτα από αυτά δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Έλεος πίπες και μπουζοκαλώδια ζήτησα (να ξεκινήσω από εκεί), δε ζήτησα πυρηνικό αντιδραστήρα. Ωραία την πατήσαμε σκέφτηκα, μου μπήκε μια ιδέα. Οπότε τα τύλιξα όλα με μονωτική, μιλάμε με πολύ μονωτική και ξεκίνησα για έξω διότι 10 μέρες να περιμένω δεν είχα και δεν ήμουν διατεθειμένος να χάσω τις διακοπές με τη μηχανή. Έφτασα τελικά μέσω Σκοπίων-Κοσόβου-Μαυροβουνίου στο Dubrovnik (με σκασίματα και διακοπές), ξανατύλιξα τα πάντα με φρέσκια ταινία μετά από μερικές μέρες και ανέβηκα Αυστρία, όπου είχα παραγγείλει μέσω Internet τα ανταλλακτικά και τα άλλαξα μόνος μου όλα(καθώς δεν είχα κουράγιο και διάθεση να ψάξω ποιο απ’ όλα έφταιγε τελικά) σε ένα πάρκινγκ ξενώνα. Από τότε λύθηκε το πρόβλημα. Όπως αποδείχθηκε κάποιο από τα μπουζοκαλώδια η/και πίπα τραυματίστηκε κατά το βάλσιμο ή βγάλσιμο στο σέρβις και είχε διαρροή. Η αλήθεια είναι ότι στο CBF όλα αυτά είναι πολύ στριμωχτά και ειδικά ο Νο3 κύλινδρος είναι o χειρότερος. Όσο αύξανε η θερμοκρασία τόσο χειροτέρευε το κόψιμο (το οποίο δεν ήταν ορατό με γυμνό μάτι), τόσο αύξανε η διαρροή καθώς καταστρεφόταν η μόνωση. Οι τάσεις στο σύστημα ανάφλεξης είναι τεράστιες και η θερμοκρασία της περιοχής επίσης μεγάλη οπότε η λύση της μονωτικής σου έδινε κάποιες εκατοντάδες χιλιόμετρα όσο άντεχε θερμικά η μόνωση της ταινίας αλλά κάποια στιγμή παρέδιδε το πνεύμα διότι δεν είναι φτιαγμένη για τέτοιες τάσεις και θερμοκρασίες. Από τότε δεν ξαναρύθμισα βαλβίδες από το φόβο του να επαναληφθεί το φαινόμενο. Τέλος παρένθεσης

Οπότε όντας στη Γερμανία (επαγγελματίες γαρ πίστευα) και με λυμένη μηχανή του λέω ρύθμισε και βαλβίδες. Το πίσω λάστιχο φυτίλια του λέω άλλαξε και το πίσω.


Την επομένη η μηχανή έτοιμη και εγώ αρκετές εκατοντάδες € φτωχότερος. Αλλά αισιόδοξος ότι τα προβλήματα λύθηκαν. Έτσι για την ιστορία οι βαλβίδες εισαγωγής ήταν στο κέντρο του (0.16+-0.3)) προβλεπόμενου εύρους, οι μισές εξαγωγής ακριβώς στο όριο κλειστές(0.29 Σωστές τιμές 0.32+-0.3) και οι άλλες μισές ένα τικ πιο κλειστές εκτός ορίων(0.28). Ήμουν εκεί σε όλη τη διαδικασία οπότε για τις μετρήσεις αυτές είμαι σίγουρος.
Φορτώνουμε λοιπόν και ξεκινάμε για κάτω, όλα δουλεύουν καλά μέχρι που φτάνουμε στα διόδια του Grossglockner, εκεί καθώς περιμένω τη σειρά μου αρχίζει να ρετάρει, να σβήνουν τα φώτα και μου σβήνει. Πάω να βάλω μπροστά η μίζα δε γυρίζει. Γυρίζω στην κατηφόρα παίρνει, δείχνει να κρατάει ρελαντί, τα φώτα αναμμένα δοκιμάζω μεγάλη σκάλα (με HID μέχρι να ζεσταθεί τραβάει καμιά 10αριά Ampere) όλα δουλεύουν ρολόι. Δεν ξέρω τι να υποθέσω, πληρώνω διόδια και ξεκινάω κατά πάνω. Πριν φτάσω στο Edelweisspitze ανάβει το λαμπάκι του ABS, οκ αυτό το ξέρω, γεννήτρια είναι, συνηθισμένο στα CBF μόνο η Honda δεν το παραδέχεται. Η τρόμπα του ABS τραβάει πολύ ρεύμα οπότε αν δεν φορτίζει το σύστημα δεν αρκεί το ρεύμα της μπαταρίας απενεργοποιείται η τρόμπα ανάβει το λαμπάκι. Πίσω κατά την κατηφόρα σβήνω ότι ηλεκτρικό είχα, φώτα, GPS, φορτιστές να φτάσω μέχρι την πλησιέστερη πόλη, και όντως έφτασα μέχρι έναν ξενώνα που είχα ξαναμείνει στο παρελθόν.

Bad Bayersoien - Fusch - Rovinj
Πέμπτη 26/8 και έτοιμοι γύρω στις 4 μμ, με ανανεωμένο το cbf βάζουμε πλώρη για Κροατία, μέσω Grossglockner. Υπέροχος καιρός, 28-30 η θερμοκρασία. Φανταζόμαστε την αστροφεγγιά στο Edelweisspitze...Και πάλι δεν υπολογίζουμε τη γνώμη του cbf. Ακριβώς στα διόδια της alpenstrasse στο Fusch, στις 19:45, 200 χλμ από το ξεκίνημα περίπου, θέλησε να κάνει στάση τριών ημερών για αλλαγή γεννήτριας. Τουλάχιστον έχουμε κοινά γούστα με το cbf!
Το Fusch είναι αγαπημένο μου γνώριμο χωριό, στα 800μ υψόμετρο, όπου ξεκινά η ανάβαση της alpenstrasse για το πέρασμα από τον Grossglockner, την 2η ψηλότερη κορυφή των Άλπεων (3798μ). Κλασσικός πανέμορφος αυστριακός ο οικισμός, φαγητό περιποιημένο (μενού 11-14€), και ο ξενώνας καλοφτιαγμένος με γκαράζ για μηχανές (54€ ). http://www.alpenchalet.at/






Την επόμενη μέρα το πρωί μέχρι να τελειώσουμε με το πρωινό η ιδιοκτήτρια του ξενώνα είχε ήδη βρει τηλέφωνα κοντινών Honda, μου βρήκε από έναν γείτονα και ένα φορτιστή για να φορτίσω την μπαταρία ώστε να φτάσω μέχρι το συνεργείο και έτσι 13:30 ήμουν έξω από το συνεργείο στο Lofer. Μέσα σε 10 λεπτά είχε τσεκάρει ο μηχανικός ότι δεν είναι ο ανορθωτής και μέσα σε μιάμιση ώρα η μηχανή ήταν έτοιμη.

Κάπου εδώ να τονίσω το πόσο οργανωμένοι και σοβαροί επαγγελματίες είναι οι μηχανικοί στα συνεργεία, ακόμα και στα μικρότερα χωριά. Στις 13:30 πήγαμε το cbf, 13:40 εντοπίστηκε η βλάβη, υπήρχε εκεί, στο St Martin στο Lofer, καινούργια γεννήτρια, 15:30 φορέσαμε τα αδιάβροχά μας και επιστρέψαμε πανευτυχείς και υγιέστατοι όλοι στο Fusch.
Ο καιρός άλλαξε όμως, με τη θερμοκρασία 8-16 και βροχή. Σάββατο πια και δεν μας πτοεί τίποτε, ανεβαίνουμε στο Edelweisspitze (2571μ), απολαμβάνουμε ζεστή σούπα και καφέ, με το κρύο να το κάνει ακόμα πιο απολαυστικό το μέρος.


Έπειτα, βόλτα στο Kaiser-Franz-Josefs-Höhe. Με θέα τις κορυφές (ντροπαλές σήμερα, κρυμμένες στα σύννεφα) και τον παγετώνα. Υπάρχουν τρομερά εκθεσιακά κέντρα σε όλο το πάρκο, με ελεύθερη είσοδο στους επισκέπτες.

Κυριακή και ξεκινάμε με προορισμό το Rovinj, ώστε να χαλαρώσουμε ως τις 2/9, για την επιστροφή. Είμαστε στους 6 βαθμούς στο Fusch, και θα πέσουμε στον 1 στο Edelweisspitze. Χιονίζει... Ναι ζούμε τα Χριστούγεννα! Ένας κύριος γελά με τις χιονιές μας και προθυμοποιείται να μας φωτογραφήσει (μάλλον γίναμε λίγο θέαμα με τόση χαρά στο χιόνι)! Υπάρχει ένα πέπλο φρέσκου χιονιού παντού, οι κορυφές γεμάτες! Τέλεια!!! Ίσως ο ωραιότερος capuccino από άποψη ομορφιάς τοπίου!












Παίρνουμε την κατηφόρα, προσπερνάμε το Heiligenblut, ο καιρός ζεσταίνει, δε χιονίζει, δεν βρέχει. Είναι τόσο υπέροχες μερικές γωνιές για καφέ και μεζεδάκια στα χωριά που περνάμε που νομίζω αν δεν συγκρατούσα τον εαυτό μου, δεν θα φτάναμε στην Κροατία μέχρι το βράδυ…Θα καθόμουν σε όλα! Ο ήλιος θα βγει και τα βουνά θα λάμψουν! Ploecken pass, Udine, Kopper, Rovinj! Στις 17:00 είμαστε πια τακτοποιημένοι και χαρούμενοι. Όχι όμως και η μηχανή, που άρχισε κάτι βηχαλάκια (το έχουμε ξαναζήσει το επεισόδιο παλιότερα…).
Το Rovinj είναι πια φθινοπωρινό, σταθερή αξία στο αραλίκι και την καλοπέραση!

Λίγο πριν το Rovinj μετά από ανεφοδιασμό και με αρκετή ζέστη, αρχίζει η μηχανή τις διακοπές. Τα ξέρω αυτά τα κόλπα, προφανώς κάποιο καλώδιο ή πίπα, αλλά ποιο. Τις επόμενες μέρες αποφασίζω να ποντάρω, τυλίγω με ταινίες τα μπουζοκαλώδια του Νο1 και Νο2 (η Βιβή επιμένει ότι ο συνεργειάς ζορίστηκε στον Νο2), ο Νο3 είναι μπελάς, ο Νο4 μάλλον απίθανο να είναι διότι είναι εύκολα προσβάσιμος.
Τελικά ούτε ο Νο1 ήταν ούτε ο Νο2, οπότε φτάσαμε με πολλές διακοπές (misfiring) στην Ανκόνα.


Rovinj - Ancona 620χλμ
Πέμπτη 2/9 ξημερώματα και ταξιδεύουμε προς Ancona, μέσω της κλασσικής autostrada, για την επιβίβαση στις 13:30. Αρκετή ζέστη, κανονική αναχώρηση, ωραίο το ταξίδι. Στις 12 της επομένης αποβιβαζόμαστε στην Πάτρα. Στάση στην αγαπημένη Ιτέα για τον πρώτο καφέ της επιστροφής και στις 16:30 καλωσήλθαμε σπίτι!

Μετά την Ιτέα η μηχανή πήγαινε πλέον με 3 κυλίνδρους οπότε μέχρι το σπίτι ήταν τραγικά τα πράγματα, αλλά έκανε σαν Ντουκάτι (μα αυτά είναι δικύλινδρα). Στο σπίτι πια όταν έβγαλα το μουζοκαλώδιο και την πίπα του Νο3 είδα ότι ήταν κομμένη στην άκρη της και μάλιστα φαινόταν σαν να ήταν και κολλημένη γι’αυτό άντεξε στο κρύο μέχρι την Κροατία.



Ευτυχώς είχα φυλάξει τα παλαιά ανταλλακτικά οπότε λύθηκε το πρόβλημα χωρίς να χρειαστεί να περιμένω για ανταλλακτικά.

Σύνολο Χιλιομέτρων : 12205,9
Χρήματα για βενζίνη : 876€
Λίτρα : 626,32
Μέση τιμή Βενζίνης : 1,3985
Λτ/100χλμ: 5,13
Χρήματα σε διόδια:222€
Χρήματα σε vignette:29,5€
Εισιτήρια καραβιού:366,5€
Διαμονή:1941€

Μπράβο ρε φίλε, και εις ανώτερα (και απροβλημάτιστα).

Για τα καμώματα της μηχανής σου θα παραθέσω το σχόλιο φίλου απο το myBike:

[quote name='zorz' date='26 August 2009 - 23:51' timestamp='1251319910' post='547349']
Δεδομένου ότι τα Honda δεν χαλάνε, η μόνη ρεαλιστική εξήγηση είναι ότι πρόκειται για απέλπιδα προσπάθεια της μοτοσυκλέτας να μείνει στην Ιταλία...

[/quote]

και σ' άλλα με υγεία παιδιά !!! Μας ταξιδέψατε και σας ευχαριστούμε για αυτό.


Ερώτηση : Αυτό το μηχανάκι σα πολύ δε σας παιδεύει ?