Σας έχει συμβεί ποτέ;

Διαβάζεις και ακούς σχόλια για μια μηχανή, σχηματίζεις μια όχι και τόσο κολακευτική άποψη, την θεωρείς ¨χρέπι¨, ντουλάπα, πριόνι ή κάτι το ίδιο ή και λιγότερο κολακευτικό, και μετά κάτι συμβαίνει, και πάς και την αγοράζεις.

Γίνεται;

Σε μένα έγινε!

Και τι πήρες???

Varadero...

ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΑΡΑΝΤΕΡΟ ΤΙ ΕΧΕΙ.
ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΔΕΝ ΣΕ ΑΦΙΝΟΥΝ ΣΤΙΝ ΜΕΣΗ ΤΟΥ ΠΟΥΘΕΝΑ ΟΠΟΣ ΚΑΤΙ 1200ΑΡΓΙΑ ΠΟΥ ΧΑΛΒΑΔΙΑΖΟΥΝ ΚΑΠΧΟΙ.

africaman wrote:ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΔΕΝ ΣΕ ΑΦΙΝΟΥΝ ΣΤΙΝ ΜΕΣΗ ΤΟΥ ΠΟΥΘΕΝΑ ΟΠΟΣ ΚΑΤΙ 1200ΑΡΓΙΑ ΠΟΥ ΧΑΛΒΑΔΙΑΖΟΥΝ ΚΑΠΧΟΙ.

Φήμες..........

posnightmist wrote:Και τι πήρες???

Vvag wrote:Varadero...

Θεσσαλονίκη 1994, κάτοχος από το ʼ91 ενός πανέμορφου CBR 1000 F,

της καλύτερης κατά τη γνώμη μου sport-touring της εποχής της, βόλτα στην Αρετσού και στο φανάρι της Πασσαλίδη πέφτω δίπλα σε μια λευκή (crème de la crème) Goldwing 1500 SE, μια μηχανή (τρόπος του λέγειν δηλαδή, μάλλον σε starship enterprise έφερνε) που πολλάκις είχα χλευάσει για τον όγκο, το βάρος και ………το γούστο των αναβατών της. Ψιλοκουβέντα μέχρι να ανάψει το πράσινο, κοιτούσαμε ο ένας την μηχανή του άλλου:
- Γρήγορη; με ρωτάει.
- Αρκετά, του απαντάω
- Άνετη; Τον ρωτάω.
- Ε, όσο να ʼναι, μου απαντάει.
Σε λίγο βρεθήκαμε να πίνουμε καφέ και να ¨τρώμε¨ ο ένας τον άλλο για την επιλογή του.
Ο τύπος που την καβαλούσε (Κώστας), πωρωμένος μηχανόβιος, και μετέπειτα φίλος, μου εκθείαζε τα προσόντα της Goldwing, εγώ χοντρή την ανέβαζα, μπαουλοντίβανο την κατέβαζα. Να μην τα πολυλογώ, την Κυριακή θα πήγαιναν δύο ζευγάρια βόλτα στον Πολύγυρο, με κάλεσε και μένα. Στη επιστροφή μου λέει,: ¨έλα να αλλάξουμε, να γουστάρω λίγο γκάζι¨. Έτσι, και χωρίς δεύτερη κουβέντα, βρίσκομαι πάνω στη ¨χοντρή¨, το ¨μπαουλοντίβανο¨ και……… Αποκάλυψη..... Με το που άρχισε να κινείται, το βάρος ως δια μαγείας εξαφανίστηκε, στις στροφές με σβέλτο ρυθμό πήγαινε τραίνο, (αργότερα έμαθα πώς ξύνει κιόλας), πολύ καλά φρένα και από άνεση………ΑΠΛΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ. Δεν ήταν πιο γρήγορη ή ευέλικτη από το CBR (και πώς να είναι άλλωστε), αλλά ο αβίαστος, αρχοντικός θα έλεγα, τρόπος που κατάπινε χιλιόμετρα και ανωμαλίες του δρόμου ήταν εξωπραγματικός. Δεν πίστευα πως αυτός ο ΟΓΚΟΣ ήταν δυνατόν να κινηθεί ΤΟΣΟ ΣΒΕΛΤΑ, τόσο χαλαρά. Θές η τεράστια ροπή, οι μαγικές αναρτήσεις, το χαμηλό κέντρο βάρους, η ¨ηλεκτρική¨ λειτουργία του εξακύλινδρου μοτέρ, η παντελής έλλειψη κραδασμών, η τέλεια προστασία από τον αέρα. ΕΠΑΘΑ. Φτάσαμε Θεσσαλονίκη πριν το καταλάβω. Γυρίζοντας σπίτι το CBR μου φαινόταν τραχύ, η σέλλα του σκληρή, η θέση οδήγησης άβολη. Το βράδυ δεν μπόρεσα να κοιμηθώ. Την είχα ερωτευτεί………..Την ¨χοντροκώλα¨, το μπαουλοντίβανο, το θωρηκτό Ποτέμκιν, που κορόιδευα…..

Μετά από μια βδομάδα, άλλη αϋπνία, πάλι εξ αιτίας της………………αλλά τώρα επειδή……………την είχα πάρει………σε μαύρο (Black Beauty). Το πρώτο βράδυ τρείς φορές γύρισα σπίτι, και τρείς φορές ξανακατέβηκα και πήγαμε και άλλη βόλτα. Μέχρι το ξημέρωμα…….

Ηθικόν Δίδαγμα: Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην λες.

Σιγουρα ρε παναγη μπορεις να την πατησεις ετσι και να μην παρεις ενα καλο μηχανακι. τι γινεται ομως αν σου λενε αλλοι μην το παρεις, εσυ το αγορασεις και τελικα καταλαβεις οτι ειναι οντως μουφα το καρπουζι ?

Η μονη λυση για εμενα πριν αγορασεις ενα μηχανακι δεν ειναι να ακουσεις τους αλλους μονο αλλα να δοκιμασεις αν ειναι οντως ετσι τα πραγματα. Δηλαδη, τεστ ντραιβ. Για καποιον μπορει ο κραδασμος ενος μονοκυλινδρου να ειναι κουραστικος , για αλλον ερεθηστικος.

ΥΓ. Το cbrF εκεινης της εποχης ηταν τρομερο, το εχω οδηγησει !!!!