Μάχες στους -12c: Γερμανία - Ελλάδα, Νοε. 2005

[vasilakosΚολλημένο μέλος]

Μια Δευτέρα του Νοέμβρη

Στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου είναι ο φίλος μου ο Άρης: «Βασίλη πάμε Ντίσελντορφ να φέρουμε στην Ελλάδα δυο BMW 1200 GS που έκλεισα;» Εγώ σαν λογικός άνθρωπος θα έπρεπε να του πω, «Ρε Άρη, δεν μας παρατάς;» Βόρεια Γερμανία χειμώνα με μοτοσικλέτα; Αλλά που να βρεθεί λογική σε άρρωστους με τις μοτοσικλέτες;

Την Πέμπτη του ίδιου Νοέμβρη

Δουλειά Τετάρτη νύχτα και την Πέμπτη βρισκόμαστε μέσα σε μια γερή καταιγίδα ενώ κινούμαστε για Ελ. Βενιζέλος. Κακή αρχή κάνουμε, μου φαίνεται… Πτήση απευθείας για Ντίσελντορφ και να ‘μαστε οι δυο «άρρωστοι» να κοιτάμε τα θερμόμετρα να δείχνουν -2 με -3C. Ναι…έκανε λίγο κρύο.

Άφιξη Γερμανία την 1η μέρα με κρύο, με πολύ κρύο, με 0C βαθμούς αλλά χωρίς χιόνι (και που να ξέραμε τι μας περίμενε από την επομένη...)

[vasilakosΚολλημένο μέλος]

Τρένο για το Ανόβερο για να παραλάβουμε τις μοτοσικλέτες. Τις παίρνουμε στα χέρια μας, όλα ΟΚ. Αν και του Άρη του την έχω φυλαγμένη γιατί μου είχε πει ότι θα πηγαίναμε Ντίσελντορφ και όχι Ανόβερο. Δεν πειράζει όμως…Στην τελική, το ίδιο κρύο έκανε παντού! Το βράδυ ο καιρός χαλάει – όχι μόνο εκεί αλλά σε όλη τη Βόρεια Ευρώπη.




Εδώ με τον "Φριτζ" (δε θυμαμαι το όνομα του Γερμανού) την ώρα της αναχώρησης

[vasilakosΚολλημένο μέλος]

Αμάν τι πάθαμε!

Ξυπνάμε κι έξω από το παράθυρο όλα είναι βαμμένα άσπρα από το χιόνι – κι αναρωτιέμαι μήπως έχουμε κάνει χοντρή μ… Η απάντηση φυσικά είναι πασιφανής. Βγάζουμε χαρτιά, προμηθευόμαστε τις κατάλληλες πινακίδες και βγαίνουμε στο δρόμο.

[vasilakosΚολλημένο μέλος]

Είναι 14:30 και έχουμε να διανύσουμε τουλάχιστο 500 χλμ μέχρι την επόμενη στάση. Από τους σάκους βγαίνουν έξω τα ισοθερμικά, τα μπουφάν, τα κράνη, τα αδιάβροχα κα με ελαφριά χιονόπτωση κατηφορίζουμε την Autobahn με 120-140 χλμ/ώρα, με μηδέν βαθμούς.

Εισπράττουμε ένα μποτιλιάρισμα 15 χλμ περίπου στο Kassel, κι έχοντας κάνει μόνο 200 χλμ στάση μέσα σε τρεις ώρες, σταματάμε για φαγητό μέσα σε κάτασπρα τοπία και πανέμορφα χωριά.

[vasilakosΚολλημένο μέλος]

Ξαναβγαίνουμε στο δρόμο

Καμία απολύτως άλλη μοτοσικλέτα στον δρόμο και όλοι μας κοιτάνε σαν UFO να προσθέτουμε αδιάβροχα, γκέτες, κλπ. Εγώ φορούσα 3 παντελόνια (ισοθερμικό, δερμάτινο & αδιάβροχο) και 5 κομμάτια στο πάνω μέρος (ισοθερμικό, φλις, δερμάτινο, κορντούρα, και πάνω απ’ όλα πάλι αδιάβροχο) Πολύτιμο τα αδιάβροχα για το χιόνι και τα πιτσιλίσματα από τα χημικά και το αλάτι των δρόμων που μας πέταγαν τα λάστιχα των αυτοκινήτων.

[vasilakosΚολλημένο μέλος]

Autobahn στις 19:00 η ώρα με -5C, πιάνουμε το δρόμο για Νυρεμβέργη που απέχει 250 χλμ.


Αδύνατο να κινηθούμε ταχύτερα από 80-100 χλμ την ώρα με -5 στην αρχή και αργότερα -10 και πάγο στον δρόμο. Ο Άρης μπροστά μου με οδηγεί με πιρουέτες στη δεξιά λωρίδα και οι νταλίκες ακολουθούν απειλητικές στα 50-100 μ. πίσω μας. Κοντά στο Weerzburg χάνουμε την έξοδο και ο τρόμος μας κυριεύει!

[vasilakosΚολλημένο μέλος]

Φτάνουμε οδηγώντας πολύ αργά σε ένα μοτέλ, με τα πόδια κατεβασμένα να σέρνονται για χιλιόμετρα πάνω σε ατέλειωτο στρώμα πάγου.


Όταν σταματάμε να παρκάρουμε, δεν μπορούμε να βάλουμε πόδι κάτω να ανοίξουμε stand και αφήνουμε τις μοτοσικλέτες να ακουμπήσουν μαλακά στο χιόνι. Ζεστή σούπα, μπάνιο και ανασύνταξη δυνάμεων, ψυχικών και σωματικών για την επόμενη μέρα.


Εδώ έξω από το motel της autoban με παρκινγκ για 100 περίπου νταλίκες ανάμεσα τους και κάμποσες ελληνικές.

[vasilakosΚολλημένο μέλος]

Σάββατο πρωί, παγοδρομίες και πάλι

Τα πάντα βρίσκονται κάτω από τον πάγο.
Βάζουμε ακροδέκτες για να πάρουν μπροστά οι μοτοσικλέτες και τις αφήνουμε αναμμένες μέχρι να τελειώσουμε το πρωινό μας.

[vasilakosΚολλημένο μέλος]

Ξεκινάμε για Νυρεμβέργη και Μόναχο. Κινούμαστε με 100 χλμ την ώρα, φοβούμενοι τον πάγο, ειδικά στα σημεία που δεν τα βλέπει ο χλωμός ήλιος.

[vasilakosΚολλημένο μέλος]

Στις 14:30 μπαίνουμε στο χιονισμένο Μόναχο. Μας παίρνουν για τρελούς…Κάνουμε βόλτα στο κέντρο, και σταματάμε για έναν πολύ ωραίο καφέ με 2€ παρακαλώ.

[vasilakosΚολλημένο μέλος]

Παίρνουμε πληροφορίες για το δρόμο προς την Αυστρία και στις 19:30 βγαίνουμε στην Autobahn για Insburg που απέχει περίπου 240 χλμ.

Μια BMW της αστυνομίας μας σταματάει. Τους λέμε ότι πάμε για Ελλάδα και ξαιρένονται. Μας βγάζουν φωτογραφίες και μας χαιρετουν κουνώντας τα κεφάλια τους – από θαυμασμό…από συμπόνια…ποιος ξέρει.

Με -10C και ταχύτητα 120-140 χλμ μπαίνουμε στο Insburg. Πάγος παντού και στην παραμικρή ανηφόρα οι μοτοσικλέτες ακινητοποιούνται.

[vasilakosΚολλημένο μέλος]

Λίγο πριν μας σκεπάσει το χιόνι και η νύχτα βρίσκουμε το motel Copeller.


Όλοι μας κοιτούσαν σαν τρελούς. Οι μεγαλύτεροι μας έδιναν οδηγίες και συμβουλές, ενώ όταν τους αποκαλύπταμε τον προορισμό μας παλάβωναν ντόπιοι και τουρίστες…Τα πράγματα είναι πολύ άσχημα… Ούτε το φαγητό, ούτε το μπάνιο μας ηρεμούν από την αγωνία της επόμενης μέρας.

Απο το δωμάτιο στο motel…

[vasilakosΚολλημένο μέλος]

Καυτό νερό την Κυριακή

Το πρωί οι μοτοσικλέτες – που μας ακολουθούσαν αγόγγυστα στην τρέλα (ποιος ξέρει αν θα τα καταφέρναμε χωρίς τα θερμαινόμενα grip και τα ABS) – είχαν χωθεί κάτω από το χιόνι!

[vasilakosΚολλημένο μέλος]

Τις καθαρίζουμε, ρίχνουμε καυτό νερό στις κλειδαριές και στα κουμπιά μίζας, τις αφήνουμε αναμμένες για ζέσταμα και ανεβαίνουμε στο ξενοδοχείο να ντυθούμε.




Ξανά ακροδέκτες σε μπαταρίες που στην Ελλάδα δούλεψαν κανονικά! Μιλάμε για ποοοολύ κρυο!!!

Τη νύχτα οι -30C δεν απέχουν από την αλήθεια. Και όπως οι μηχανές ήταν εκτεθειμένες στον καιρό αυτό, τελικά ήταν αναμενόμενο.

[vasilakosΚολλημένο μέλος]

Ένα εκχιονιστικό περνά και ανοίγει το δρόμο μας. Κάτι γίνεται…
Αναρωτιόμαστε αν θα καταφέρουμε να μπούμε στην Autobahn για Brener. Το καράβι έφευγε στις 16:00 από Ancona κι εμείς ήμασταν ακόμα 700 χλμ μακριά μέσα στα χιόνια, προσπαθώντας με 2α, σταθερό γκάζι και τα πόδια κάτω να βγούμε στην Autobahn, μέσα στη μαύρη απελπισία!

Ιδρωμένοι από την αγωνία και την προσπάθεια, στις 09:00 κινούμαστε με 60 χλμ την ώρα πίσω από νταλίκες κι εκχιονιστικά στον δρόμο για Brener (στο κέντρο της φωτο πίσω από το φωρτομένο με χιόνι δεντράκι το εκχιονιστικό σαρρώνει το χιόνι)

[vasilakosΚολλημένο μέλος]

Είναι αδύνατο να προσπεράσουμε αφού κινούμαστε πάνω στις ροδιές που αφήνουν τα φορτηγά, μέσα σε ένα στενό λούκι δρόμου πάνω στο χιόνι. Ύστερα από μια ταλαιπωρία 45 λεπτών, τελικά παίρνουμε μια βαθιά αναπνοή και προσπερνάμε με το σταυρό στο χέρι!
Μετά από 30-40 χλμ, κατεβαίνοντας προς Ιταλία, η χιονόπτωση μειώνεται κι αρχίζουμε να ξεθαρρεύουμε με προσπεράσεις και σβέλτο ρυθμό.

Bolzano, 0C. Πίσω μου το συνοριακό πέρασμα του Brener, μόλις πατήσαμε Ιταλία

[vasilakosΚολλημένο μέλος]

Όλα άσπρα, βάζουμε βενζίνη, δεν πίνουμε καφέ, με την αγωνία για το καράβι – που μοιάζει πολύ πιθανό να το χάσουμε – να κορυφώνεται.



Το χιόνι κάποιες στιγμές έπεφτε τούφες!!! Άλπεις γαρ...



Η μέγιστη ορατότητα φτάνει το πολύ τα 150 μ. αλλά εμείς κατηφορίζουμε από τη Verona στην Padova με ταχύτητες άνω των 150 χλμ την ώρα, με τη βρεγμένη άσφαλτο να κρατά υπέροχα. Βενζίνη στην Bologna και στη συνέχεια ταχύτητα κοντά στα 200 χλμ την ώρα, με το κρύο και το χιόνι απαραίτητο σύντροφό μας. Στο πίσω μέρος της συγκεκριμένης φωτο, οι Δολομιτικές Άλπεις φάνηκαν κάποια στιγμή που καθάρισε το τοπίο

[vasilakosΚολλημένο μέλος]

Επιτέλους πράσινο

Bolognia για βενζίνη και το χιόνι επιμένει.

Στο Rimini πια είδαμε τις πρώτες ενδείξεις πρασίνου, έπειτα από πολλές εκατοντάδες χιλιομέτρων μέσα στο χιόνι.




Μπαίνουμε στο πλοίο! Είναι απίστευτο αλλά μπαίνουμε στο πλοίο. «Τέλος χρόνου» λέει ο Άρης. Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω ανακουφισμένος. Κοιτάζοντας πίσω αδυνατώ να πιστέψω ότι το κάναμε εμείς αυτό. «Κάπου θα το διάβασα» λέω μέσα μου, «σε κάποια ταινία θα το είδα»

[vasilakosΚολλημένο μέλος]

Οι λίγες φωτογραφίες που βγάλαμε με τα χέρια να τρέμουν απ’ το κρύο είναι οι αποδείξεις. Έτσι για να λέμε «να, αυτοί είμαστε εμείς! Εμείς το κάναμε αυτό;» Υπέρβαση; Τρέλα; Μεγάλη κουτουράδα; (που λέει κι η μητέρα μου)

Ένα μεγάλο ευχαριστώ (και μια εξίσου μεγάλη συγνώμη) δεν αρκεί για τους δικούς μου. Και ιδιαίτερα προς τη γυναίκα μου για την αγωνία που πέρασε όλες αυτές τις ημέρες. Από την άλλη, τα χρόνια περνούν και τα παράτολμα όλο και θα απομακρύνονται από εμάς.

Άψογες οι BMW, καθώς και ο εξοπλισμός μας Colori, HJC, Oxtar Dainese κλπ. Ξέρω πως χωρίς αυτά, τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα, μέχρι και αδύνατα

[vasilakosΚολλημένο μέλος]

Αναπολώ και σκέφτομαι

Δεν ξέρω πόσοι έχουν δει και διασχίσει τις Άλπεις κάτω από τέτοιες συνθήκες με μοτοσικλέτα, αλλά η μαγεία αυτών των βουνών ντυμένα στα λευκά, είναι εκπληκτική και θα μου μείνει στη μνήμη για πάντα, παρά το κρύο και τον κίνδυνο. Ακόμα κι αν ξεχάσω όλα τα υπόλοιπα και απομονώσω αυτή την εικόνα, πείθομαι πως άξιζε η περιπέτεια…
Θα μπορούσα να γράφω επί ώρες για να σας περιγράψω κάθε στιγμή της περιπέτειας αυτής , με τα τόσα έντονα συναισθήματα όπως την έζησα .
Όμως προσπάθησα για λόγους οικονομίας να δώσω την αίσθηση του
ταξιδιού με όσον το δυνατόν λιγότερες γραμμές !
Αν τα κατάφερα θα μου πείτε και εσείς .

Vasilakos

Η gallery με όλες οι φωτογραφίες είναι εδώ: Germany Trip 2005

[VvagΑρχαίο μέλος]

ΑΥΤΟ θα πεί μοτοσυκλετισμός...






Ααααχ, δροσίστηκα λίγο καλοκαιριάτικα...!!!

['AGGEVI'Συντονιστής]

Μπραβο ορε παλλικαρια , απιθανη περιπετεια , φοβερο ταξιδι, και πολυ μα παρα πολυ χιονι........ Ε Υ Γ Ε !!!!!!!!

[FanriderΠαλιό μέλος]

Μπραβο Βασιλη ωραια εμπειρια
Βεβαια μας τα εχεις πει και απο κοντα , αλλα με τις φωτο ειναι αλλο πραμα

Αξιος.....αξιος

[georgevfrΤακτικό μέλος]

Βασιλη περνοντας σημερα απο το Δαφνι νομιζω οτι ειδα μια αφησα που εγραφε WANTED και ειχε την φωτογραφια σου απο κατω . Για εχε το νου σου !!!
Παντος πολλα και σεβη απο μενα

[Ο φυσικόςΑρχαίο μέλος]

Μπράβο Βασίλη , είχα διαβάσει και το άρθρο σου τότε αλλά μόλις σήμερα κατάλαβα ότι ο συγγραφέας είναι...εσύ!

Το Πάσχα του 1997 είχαμε διασχίσει το Brener με άφθονο χιόνι και σε καταλαβαίνω απόλυτα τόσο για το ρίσκο όσο και για την ομορφιά, ειδικά για αυτή. Και πάλι μπράβο.

[KiloMeaterΚολλημένο μέλος]

Τρέλλα λεμε έτσι;
Μπράβο για το κουράγιο και το ψυχικό σθένος πάνω απο όλα σε μια απελπιστική κατάσταση

[ΤαξιδευτήςΔιαχειριστής]

Μπραβο ρε ψυχη! Μου τα ειχες πει και απο κοντα, αλλα τωρα που διαβασα και το αρθρο καταλαβα τι περασατε!!! Ειστε τρελοι για δεσιμο αλλα για αυτο σας γουσταρουμε καργα!!!
Τελικα ολοι οι διτροχοι εχουμε την τρελα στο αιμα μας....

[vasilakosΚολλημένο μέλος]

Σας ευχαριστω παιδια γεια τα σχολια σας..

Ευχομαι σε ολους
καποια φορα να ζησουν μια αναλογη περιπετεια αν και το ρισκο και ο
κινδυνος ειναι υπερ του δεοντος...αλλα αναλογα εντονα ειναι και τα
συναισθηματα που βιωνεις.

Σας διαβεβαιωνω οτι υπηρξαν στιγμες
αφοτου επεφτε η νυχτα, και μεις πανω στην αουτομπαν, που ήταν αδυνατον
να μπουμε σε παρκινγκ λογω του χιονιου (25-30cm στα πλαγια) με τις μοτο
να γλυστρουν στον παγο με ταχ.80 χλμ οι νταλικες στα 100 μ. πισω μας να
μας κορναρουν, κι εβλεπα με τρομο πια το ενδεχομενο του σοβαρου
τραυματισμου μας η και χειροτερα ακομα να ειναι πολυ κοντα μας...

Ομως
με σταθερο γκαζι στα 80 με 4αρτη για ροη χωρις την παραμικρη διακυμανση
που εκανε τις μοτο να κανουν πιρουετες, μετα απο 15-20 χλμ τρομου
ειδαμε το ανοιγμα δεξια απο τους τροχους που οδηγουσε στο σωτηριο -
κυριολεκτικα ομως - μοτελ οπου με 0 ταχ και σερνοντας τα ποδια φθασαμε
στην εισοδο του με τεραστια ανακουφιση αφηνοντας τις μοτο να
ακουμπισουν στον παγο με τα κυλινδρα..
Εκεινη τη στιγμη κιολας
αποφασισαμε οτι για τις επομενες 2 ημ. θα ειμαστε στο δρομο απο τις 11
το πρωι εως 4 απογ.μονο, αν θελαμε να ζησουμε. Και αυτο νομιζω οτι μας
διεσωσε τελικα.

Ας ειναι ομως μη σας κουραζω αλλο, γιατι εγω
αναπολλωντας τα ολα αυτα θα μπορουσα να γραφω σελιδες,τοσο εντονη εχω
τη θυμηση τους.

Ξανα σας ευχαριστω.

[finrodΤακτικό μέλος]

Συγκλονιστικό οδοιπορικό!
Ποτέ δεν έχω οδηγήσει σε χιόνι, πόσο μάλλον τόσα χιλιόμετρα.
Τελικά θέλει λίγο τρέλα για να οδηγάς μηχανή...

[glystrasΚολλημένο μέλος]

Ωραία όλα αυτά τα χιόνια η τρομάρα και μπλα μπλα μπλα

Για πες μας τα πιπεράτα τώρα
Το βράδυ τι κάνατε και πως περνάγατε στα ξενοδοχεία με τους νταλικέρηδες;;;


Σοβαρά τώρα πολλά από μένα