Θελω να ειναι σουρουπο....

Ο δρομος να ειναι ερημος και σκοτεινος και η βροχη να πεφτει πανω στο γυμνο, σφιχτο της κορμι....

Θελω να δω τις σταγονες να τρεχουν πανω στα βαρια της μεταλλα που μοιαζουν σαν ιδρωμενα μουσκουλα...
Πανω στις κουρμπες του ντεποζιτου της, πανω στα καπακια του γυμνου της μοτερ...

Να καθεται εκει αγερωχη, αδιαφορη για τη βροχη που πεφτει, και εγω να την κοιταω με το μυαλο αδειο και την καρδια να σπαει 5ες στους κοφτες...

Να παω κοντα, να γυρισω το κλειδι και το βαρυ, βραχνιασμενο μπασο μουρμουρητο της να κανει τα τσιμεντα να τρεμουν, ενω θα μου ψυθιρισει: "Ψιτ! Μικρε, μεχρι τωρα επαιζες μπαλα στα πιπινια! Ελα εδω για τη βολτα της ζωης σου...."

Εχω χασει τον υπνο μου και δεν κοιμαμαι.... Κοιταζω το ταβανι το βραδυ και ΤΗ ΘΕΛΩ ΚΟΛΑΣΜΕΝΑ.......... Να ανοιγω το γκριπ με 4η και να χυμαει μπροστα αγριεμενα αφηνοντας πισω χιλιομετρα απο καμμενο λαστιχο και ντουμανια....